Zoals ik in mijn inleiding al kenbaar maakte, Bente is vervroegd in de overgang. Het eerste wat bij me op komt is, wat een onwijs groot verdriet moet dat met zich mee brengen. Zo'n jonge en lieve meid! 

Opeens was hij er, na veel 'gezonde' spanning voor de bevalling, die ik uiteindelijk toch op natuurlijke wijze gedaan heb.. Mijn zoon, mijn kanjer Cas!

Heerlijk avondje is gekomen... Avondje van Sinterklaas! In ons geval een kleinigheidje onderling met mijn schoonouders en schoonbroer en -zus! En eigenlijk nu Cas er bij is, waren de kleinigheidjes vooral voor hem ;)

ik eindigde mijn vorige blog met de revalidatie die klaar was na mijn herseninfarct. En nu hadden we een gesprek met de neuroloog en de gynaecoloog, wij wilden graag een kindje, maar ging dat wel en als dat ging hoe gingen we dat dan aanpakken?

Mijn neuroloog kwam er achter waarom ik aanvallen kreeg waar in uitvalsverschinnselen bij kreeg, kalm blijven zou het antwoord moeten wezen.. Maar hoe?!

Nadat bekend was dat ik, zoals ik zelf de avond ervoor om 23.00u al aan had gegeven, een herseninfarct had gehad, lag ik op de BCU.

Ik eindigde mijn vorige blog met dat ik bij huisarts naar binnen kwam en deze het al direct in de gaten had. "Oei, dit is niet goed meisje, ik ga het ziekenhuis bellen..

Na een geweldig weekend, een huwelijksaanzoek, zaten we thuis wat te kletsen.. Ik had het goed voor elkaar bedacht ik me, een mooi huis, een leuke baan, een lieve verloofde.. Wat een geluk!