Op mijn 18e ging ik op zangles. Leuk, nieuw en iets wat ik eigenlijk altijd al wilde. Helaas liep dit niet zoals ik wilde. Ik werkte op dat moment ook in een callcenter en die combinatie verergerde iets waarvan ik niet wist dat het fout zat. Ik ging vanuit mijn keel bloeden. Mijn stembanden zijn perfect, alleen op de een of andere manier kan mijn keel dit niet aan. Ik ging letterlijk bloed praten en sindsdien kan ik eigenlijk niet heel lang spreken, voordat ik weer heel veel keelpijn heb. Naar meerdere KNO-artsen geweest en het enige wat ze kunnen zien is dat mijn keel "Een beetje geïrriteerd is". Nou lekker dan, maar nadat je er achter komt dat 80% van al het werk afvalt, omdat je eigenlijk altijd moet communiceren, zakt de moed je al behoorlijk in de schoenen. 

Zelf  groeide ik op in een tijd waar de telefoons nog aan snoeren zaten, een computer pas in huis kwam toen ik ongeveer 7 jaar was en internet via een inbelverbinding kwam. Mijn oudere broer en zus mochten ieder een kwartiertje op de computer een spelletje spelen via een Floppy en ik keek er naar. Ik ben hierin altijd 'beschermd' opgevoed en veel spelletjes op een pc, gameconsole of iets wat hier op leek kwam er of niet in, of mocht ik niet op. Vanaf het moment dat ik een eigen laptop kreeg veranderde dit en dit heb ik mee genomen tot waar het nu is.

Iedereen kent deze ongelofelijke eindeloze nutteloze discussie.

met pijnlijke rug zit ik nu even op de bank. Hopen dat hij even blijft liggen, want mama moet even bijkomen...