7 jaar geleden
Ik ben trots op mijn gamende kinderen
Mijn kinderen zijn bijna 1,5 en 3 jaar oud en weten precies hoe de technologie werkt. Ik vind het heerlijk!
Zelf groeide ik op in een tijd waar de telefoons nog aan snoeren zaten, een computer pas in huis kwam toen ik ongeveer 7 jaar was en internet via een inbelverbinding kwam. Mijn oudere broer en zus mochten ieder een kwartiertje op de computer een spelletje spelen via een Floppy en ik keek er naar. Ik ben hierin altijd 'beschermd' opgevoed en veel spelletjes op een pc, gameconsole of iets wat hier op leek kwam er of niet in, of mocht ik niet op. Vanaf het moment dat ik een eigen laptop kreeg veranderde dit en dit heb ik mee genomen tot waar het nu is.
Mijn kinderen hebben mijn oude telefoon, een oude tablet én ik laat ze "experimenteren" op de xbox onder mijn toezicht. We hebben de telefoon en tablet zo omgebouwd dat er KidStand op staat van Android. Ze hebben alleen maar spellen die kindvriendelijk zijn en bij de instellingen kunnen ze niet komen. En nieuwe spellen mogen ze op de xbox niet spelen zonder toestemming van een ouder. Wat een heerlijk systeem is dit zeg!
Ik kijk toe terwijl mijn zoon Rayman aan het spelen is, over obstakels heen springt, vijanden verslaat en iedere keer in het menu zit om een ander poppetje te kiezen. Zo doet hij dit met ieder spel wat hij interessant vindt. Of dit nu Adventure, puzzels, race of voetbalspelletjes zijn. En ik ben zo ontzettend trots om te zien hoe hij iedere week beter wordt, er meer van begrijpt. Ik zie haast hoe de verbindingen gemaakt worden, ik zie de oplossingsgerichte gedachte haast al komen; wat hij dus ook in zijn dagelijkse leven toepast. Heerlijk! En mijn dochter zit of lekker te kijken naar haar grote broer of op de telefoon herrie te schoppen met de "instrumenten".
Doen ze ook iets anders overdag? Ja, ze spelen, breken samen de racebaan af om hem daarna weer op te bouwen, maken voor mama eten, bouwen torens met de duplo, maken de buren gek met échte instrumenten (drum e.d.) en als het zonnetje ook maar een beetje schijnt, krijg ik ze echt niet naar binnen! Maar er zijn ook dagen dat ze niet anders willen (zoals vandaag) als spelletjes spelen, muziek luisteren en dansen. Slecht? In mijn ogen niet. Ze kunnen beter iets "doen" dan de hele dag Netflix/tv kijken of de hele dag zeuren omdat ze iets willen wat niet mag. Daar wordt in mijn ogen niemand gelukkig van.
Anoniem
Leuk om te lezen haha. Zelf game ik vanaf de NES en manlief ook. Zo ook onze zoon van bijna 6 hij gamed al sinds zijn 2e. Rayman heeft hij ondertussen al 3x uitgespeeld (allebei de delen) haha. Hij heeft zijn eigen (papa's oude) ps3 Hij heeft ook geen schermtijd. Niet omdat ik zelf gamer ben maar omdat t niet nodig is. Er word genoeg gespeeld met lego auto's en ook ik krijg regelmatig plastic maaltijden toegeschoven. Daarnaast mag hij wel alles spelen wat hij begrijpt (hij heeft al sinds heel jong een goede grens tussen nep en echt) niet dat hij geweldadige spellen speelt die zijn meer op tieners en volwassenen gericht (verhaal + Engels) rayman,minecraft (nu nog alleen maar offline bouwen) lego dimensions (Aanrader!!) Maar wat heeft hij veel geleerd hiervan welke hij in het echte leven ook toepas. Hij heeft leren rekenen hoeveel hij nog nodig heb tot 700!!! Oplossing gericht denken. Ruimtelijk inzicht. Tegen zijn verlies kunnen en omgaan met frustratie want ja als je voor de 100 x afga op t zelfde punt is frustrerend. Gamen word als een luie activiteit gezien maar dat is het niet helemaal.
Anoniem
Gewoon lekker doen. Niks mis mee. Het is de toekomst.
Anoniem
Is toch ook niets mis mee. Hier ook een driejarig dochter die techniek al snel door had en heel goed weg weet op papa's playstation 4. Alleen maar handig straks op school en in de rest van haar leven. En verder speelt ze ook net zo graag even in de zandbak of met de duplo. Alleen maar mooi toch :D