Voordat iedereen denkt dat ik een slechte en egoïstische moeder ben, wil ik even duidelijk maken dat Ik zielsveel hou van mijn kinderen en me geen leven meer zonder kan voorstellen! Mijn kinderen komen op de eerste plaats, altijd.
Toen we voor de eerste keer zwanger wilden worden, gingen we er naief en onwetend in. Dat het meteen raak zou zijn, hadden we niet verwacht.
Vanaf week 36 had ik al voorweeën... en niet even en een beetje, maar lang en heftig.
"Het is het voorwerk", "Dat scheelt straks weer bij de bevalling", "Ja, vervelend dat het niet doorzet, maar je kind komt toch pas als het er klaar voor is". Pfff, hou je mond gewoon. Het is gewoon vervelend. En al helemaal als je al een rot zwangerschap hebt (gehad), je al bijna geen nachtrust hebt door de zwangerschap en je daarom echt verheugd op de bevalling. (Hoe gek dat ook mag klinken)
In eerste instantie wil ik niet klagen, want ik kan immers gewoon zwanger worden... Maar man o man, wat is dit een vreselijke zwangerschap.
Profiel
Posts
(6)
