9 jaar geleden
Huilbaby wordt jankert
Wanneer je zwanger bent, hoop je op een gezonde baby. En je gaat er niet van uit dat het een huilbaby zal zijn, toch?
Toen we voor de eerste keer zwanger wilden worden, gingen we er naief en onwetend in. Dat het meteen raak zou zijn, hadden we niet verwacht.
Een normale zwangerschap verliep normaal en op de uitgerekende datum was ze daar. Een klein roze mini mensje. Kleine handjes, vingertjes, voetjes, teentjes, oortjes, neusje... alles was zo klein. Zo lief.
De eerste nacht en daaropvolgende dag verliepen normaal, maar toen... huilen, huilen en nog eens huilen. Alleen als ze bij mij zat, lag en hing, was ze stil. Ik had hulp in het huishouden, kon niet zomaar douchen en ergens op visite was al helemaal uit den boze. Na een maand of 8 bleek ze last te hebben van haar oortjes. Met 16 maanden kreeg ze buisjes.
Echter, nu is ze 3 en nog steeds jankt ze overal om. Terwijl mijn dochtertje van 6 maanden oud altijd blij en vrolijk is en lekker doorslaapt, is mijn kind van 3 jaar altijd aan het janken en nog steeds regelmatig wakker 's nachts. Ze wil de speen maar niet afleren en ook wil ze maar niet zindelijk worden, terwijl ze dat prima kan.
We zijn bij een osteopaat geweest, ze heeft dus buisjes, verder mankeert ze niets en het is niet dat ze thuis wat te kort komt. Ligt het aan mij? Wat doe ik verkeerd? Ik weet het niet meer... komt iemand dit bekend voor?
Annemiek2
dit lijkt me een vervelende situatie voor zowel moeder als dochter. Zou het kunnen zijn dat je deze situatie moeilijk kan doorbreken? Als het namelijk nu al zo lang is lijkt me dat erg lastig. Misschien is de site van how 2 talk 2 kinds een optie. ( www.how2talk2kids.nl ) Ze geven tips mee om op een andere manier problemen te benaderen en er is ook een boek en er zijn workshops bij. Ik kwam er op via de opvoedweek in mijn woonplaats. Heel veel succes en sterkte om deze situatie te veranderen.
Sharida
Hoi Sanne, Ik heb zelf 2 jongens en een meid. De oudste jongen is 4 me dochter is 3 en de jongste is anderhalf! Ik herken wat je omschrijft over het huilen. Het is een eeuwig lijkend verhaal!! Onze dochter begon na drie weken met huilen en ziet dit nog steeds als uitgangs punt om alles. Wat ik veel hoor is dat dit herkenbaarder is bij meides als jongens, wat ik ook zelf ervaar. Maar ik zie ook bij me dochter dat het een 'soort' van wapen is . Ik ben gefrustreerd en dat voelt ze, ook betreft het zindelijk zijn. Dat is ze, maar op een dag als vandaag dat ik gewoon heel druk in huis ben laat ze bewust haar plas lopen, kijkt me aan en lacht erom ; (
Sanne1304
Hoi Feline, ze is inderdaad erg snel geprikkeld. Op de crèche is ze altijd erg op zichzelf. Wel sociaal, maar liever alleen. Ze hangt nog steeds erg aan mij. Ik zal eens op de website kijken. Dank je wel. Groetjes, Sanne
Sanne1304
Hoi Janneke, misschien heb je wel een punt. Teleurgesteld ben ik niet, maar vermoeiend is het wel. Misschien merkt ze dat wel inderdaad. Bedankt Voor je reactie. Ik zal het zeker meenemen. Groetjes, Sanne