21 juni 2008 kregen we de uitslag.Wat waren wij zenuwachtig. Gelukkig was mijn schoonvader mee en stonden we er niet alleen voor. Dan wordt je geroepen en ga je samen (mijn schoonvader gunde ons wel altijd de privacy om alleen naar binnen te gaan) naar binnen om te horen wat ze kunnen doen en hoe erg het is. De arts meld ons dat wat ze gezien hadden tijden het vorige onderzoek met het slangetje met het lampje er aan nog maar het topje van de ijsberg was.Weer een flinke klap in ons gezicht. Dit betekende niet alleen dat de tumor groter was, maar ook dat groep 2 voor Bas niet meer opging en dat hij gelijk doorging naar groep 3/4 (moeilijk te behandelen/ opgegeven.

Er is een brief voor Bas in de brievenbus van zijn nieuwe werkgever. Ik open de brief blijkt het een ontslag brief te zijn. Zijn nieuwe werkgever heeft hem op de dag dat hij zou beginnen gelijk ontslagen! Terwijl ze gisteren nog met mij hebben afgesproken dat we naar een passende oplossing zouden gaan kijken. Voor mij is dit geen passende oplossing, sterker nog ze maken het mij heel moeilijk. Nu moet ik Bas gaan vertellen dat hij zijn baan kwijt is. Dit terwijl Bas serieus aan het nadenken was om tussen de behandelingen door te gaan werken. Natuurlijk wisten we niet of dat dit mogelijk was, want we wisten nog niet eens of er een behandeling was en welke dat zou zijn. Ik bel ze direct boos op. Natuurlijk zeggen ze dat de baas niet aanwezig is, Maar ik ben niet gek ik hoor hem op de achtergrond praten. Uiteindelijk heb ik meneer nooit meer gesproken. Maar dit bracht ons wel een nieuw probleem, want volgens het UWV had Bas geen recht op een uitkering omdat hij ontslagen is in zijn proefperiode. Uit eindelijk hebben we wel een uitkering gekregen maar dat heeft zeker 7 maand op zich laten wachten. Deze uitkering was zo laag dat we het financieel toch wel heel erg merkte dat Bas geen werk meer had, en elke dag naar Utrecht kost ook een hoop geld. Nu dus zorgen om Bas maar ook nog financiële zorgen erbij.

5 maart 2008 moesten we naar het UMCU toe voor verder onderzoek en een behandelplan.

4 Maart de dag van de uitslag van Bas. Toevallig heb ik een dag vrij en ga ik met Bas mee naar het ziekenhuis. We zijn een half uur te vroeg in het ST Jansdal, maar voor ons is er een patiënt uitgevallen, dus zijn wij mooi optijd aan de beurt. De arts schud ons de hand en wijst ons de stoelen waar me mogen gaan zitten. De arts lijkt zenuwachtig.

Peet! Peet! Kom eens! Snel ga ik naar Bas toe. Wat is er aan de hand Bas vraag ik. Peet ik hoor met mijn linkeroor niks meer. Dan ga je nu de huisarts bellen Bas voor een afspraak, nee dat hoeft niet zegt Bas, het gaat vast wel weer over. Bas als jij nu niet belt dan ga ik voor je bellen. Zo gezegd zo gedaan, Bas vanmiddag 10 over 2 kun je bij de huisarts terecht. Bas gaat die middag naar de huisarts, en komt weer thuis met een verwijzing voor de KNO arts in het ST Jansdal. Bas belt gelijk met het ziekenhuis om een afspraak te maken. De huisarts heeft vocht achter het trommelvlies gezien, dat zorgt er voor dat Bas niks meer hoort met een oor. De verwijzing is om buisjes te laten zetten zodat het vocht achter het trommelvlies weggaat en dat hij dan zijn gehoor weer terug krijgt.

Bas en ik kregen is 2001 een relatie. We waren nog erg jong, Bas is 18 en ik 16. Wat een heerlijke tijd hebben we samen. In 2004 besluiten we te gaan samen wonen. Wat een feest, na heel veel verschillende woningen hebben we na 3 jaar een mooie nieuwbouw woning gekocht, en zijn we klaar met het steeds verhuizen.