Paniek in Huize de Vries

Peet! Peet! Kom eens! Snel ga ik naar Bas toe. Wat is er aan de hand Bas vraag ik. Peet ik hoor met mijn linkeroor niks meer. Dan ga je nu de huisarts bellen Bas voor een afspraak, nee dat hoeft niet zegt Bas, het gaat vast wel weer over. Bas als jij nu niet belt dan ga ik voor je bellen. Zo gezegd zo gedaan, Bas vanmiddag 10 over 2 kun je bij de huisarts terecht. Bas gaat die middag naar de huisarts, en komt weer thuis met een verwijzing voor de KNO arts in het ST Jansdal. Bas belt gelijk met het ziekenhuis om een afspraak te maken. De huisarts heeft vocht achter het trommelvlies gezien, dat zorgt er voor dat Bas niks meer hoort met een oor. De verwijzing is om buisjes te laten zetten zodat het vocht achter het trommelvlies weggaat en dat hij dan zijn gehoor weer terug krijgt.

De KNO arts bevestigd het verhaal van de huisarts en Bas moet over 3 weken weer terug komen, dan worden de buisjes geplaatst.

3 weken later melden we ons in het ST Jansdal om de buisjes bij Bas te laten plaatsen. Ik blijf in het ziekenhuis, het betreft een dag opname en na de ingreep mag ik Bas weer mee na huis nemen. Tijdens het plaatsen van de buisjes hebben ze een stukje weefsel in zijn neus/keelholte zien zitten wat officieel in de puberteit weg hoort te gaan. We hoeven ons geen zorgen te maken maar ze hebben er toch een kweek van afgenomen om te kijken waarom dit niet is weg gegaan. We maken een afspraak voor over 3 weken, dan krijgen we de uitslag van de kweek.

De buisjes doen hun werk Bas kan weer horen! Alleen blijft Bas veel pijn in zijn nek en hoofd houden. Dit heeft er bij Bas voor gezorgt dat hij ontslag heeft genomen op kantoor en weer in de bouw gaat werken, en wel bij zijn oude werkgever.

De laatste weken op kantoor gaat het steeds slechter met Bas. Hij is zo moe dat hij 40 uur werken niet meer volhoud. Ik hoor het me nog zo zeggen, kom op Bas je bent een jonge gezonde vent van 24 jaar dit moet je toch vol kunnen houden. Helaas voor Bas kon hij dat echt niet hij is dus halve dagen gaan werken, en s’middags als hij thuis kwam moest Bas dan ook echt even slapen.

3 maart 2008 wordt Bas 25 jaar. We vieren dit met vrienden en familie, gewoon bij ons thuis. Omdat Bas nog steeds erg moe is hebben we een tijd door gegeven, normaal doen we dat niet, maar nu zagen we geen andere oplossing Bas moest het immers ook volhouden.

4 maart de dag van de uitslag van Bas. Toevallig heb ik een dag vrij en ga ik met Bas mee naar het ziekenhuis. We zijn een half uur te vroeg in het ST Jansdal, maar voor ons is er een patiënt uitgevallen en dus zijn wij mooi optijd aan de beurt. De arts schud ons de hand en wijst ons de stoelen waar me mogen gaan zitten. De arts lijkt zenuwachtig. Of verbeeld ik mij dat.