Vrijdag werd in gebeld door de gynaecoloog, mijn hart bonst in mijn keel van de spanning, als ze de verlossende worden spreekt "We hebben het besproken in het team en we willen de keizersnede gaan plannen". Tranen rollen over mijn wangen van opluchting. 

3 jaar hebben wij moeten afwachten en hopen, maar nu ben ik echt, heel echt, zwanger! Inmiddels ben ik 25 weken op weg, een aantal belangrijke mijlpalen hebben we genomen. Over een paar maanden krijgen we echt een lieve kleine baby, een broertje voor onze zoon. 

Het is een tijdje geleden dat ik hier iets schreef, wekelijks bloggen is niks voor mij. Maar ik wil jullie wel graag laten weten hoe het nu gaat, na de spannende start van mijn zwangerschap.

Sinds de echo vorige week heb ik nog steeds veel buikpijn, vooral linksonder. Het feit dat ze op de echo vorige week een cyste en vocht in de buikholte hebben gezien, stelt mij niet bepaald gerust. Ik slaap slecht, dat helpt ook niet echt bij het in controle houden van mijn gedachten. Vandaag was ik echt bang dat het fout zat. Gelukkig kon ik terecht in het ziekenhuis voor een check. 

Ik kon het niet geloven, ik heb echt een positieve test! 2 jaar lang lukte het ons niet meer om zwanger te worden. In 2018 kreeg ik eerst een miskraam en een half jaar later een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Daarna werd PCOS geconstateerd en kwam ik in het medische traject terecht met heel veel hormonen, spuiten, echo's en vooral heel veel teleurstellingen en verdriet.