Het leed dat werken heet...
Nee, werken op zich is geen leed. ;-)
Nee, werken op zich is geen leed. ;-)
In mijn vorige blog kon je al lezen dat Benjamin aan de pufjes zit. Dit is nu inmiddels alweer bijna 5 maandjes. Begin oktober is Benjamin opgenomen met het RS virus.
Het is maandag. Het is weer tijd om aan het werk te gaan en voor Benjamin om weer naar schooltje te gaan.De wekker gaat om 05:20 / 05:30 / 05:45 snoozen is mijn hobby voor deze onwijs vroege ochtend. Op maandag moet ik erg vroeg weg in de ochtend omdat ik dan op het kantoor een uur verder op werk van het bedrijf waar ik werkzaam ben. Dat betekent ook voor Benjamin heel vroeg opstaan. Benjamin haal ik dan max. 06:15 uit bed. En dit gaat niet altijd even makkelijk!Ons ventje heeft ontdekt dat uitslapen wel erg lekker is en slaapt het liefst uit tussen half acht en acht uur. Super fijn! Maar hierdoor is er meer moeite met opstaan wanneer het tijd is om te werken.
Oh, my!
Slaapregressie. Wat?
Er moet mij toch iets van het hart. Wat is dat toch met kunstvoeding? Ik lees echt heel veel negatieve dingen hierover, niet omdat ik het wil. Maar omdat ik het tegen kom als ik post/stories lees of blogs. Meestal wordt dit gedaan door mama's die borstvoeding geven.
Vandaag was het papadag! Ik had een kleine corona proof babyshower high tea voor mijn beste vriendinnetje geregeld. Tja en daar konden de heren niet bij zijn natuurlijk. Dit was de eerste hele dag zonder mijn babytje, pff ik moest wel even wennen hoor. Tuurlijk was het mega lekker als vriendinnetjes onder elkaar en geen baby mannetje waar je op moet letten. Maar ik miste hem wel echt hoor!
Goeiemorgen! Wat vonden jullie van de persconferentie gisteravond? Ik heb het idee dat dit plaatje op de foto de aankomende weken mijn uitzicht zal zijn. Met mijn kleine gezinnetje ♡ Heel eerlijk gezegd is dat niet geheel anders als dat wij al deden. Maar door de maatregelen voelt het dan toch weer zo verplicht.