Het leed dat werken heet...

Nee, werken op zich is geen leed. ;-)

Een half jaar geleden ben ik begonnen met werken. Na de bevalling van Benjamin hebben mijn partner en ik er voor gekozen dat ik het eerste jaar lekker bij Benjamin thuis zou blijven. Super fijn dat dit kon!  Na bijna een jaar thuis te hebben gezeten, snakte ik stiekem ook wel weer een beetje naar een eigen leven buiten het mama zijn om.Ik ben gaan solliciteren en al snel vond ik een vacature die mij leuk leek en ben gaan solliciteren. Na een week kreeg ik al bericht dat ze mij wel wilden leren kennen en ik op gesprek mocht komen. Daarna mocht ik op tweede gesprek en had ik de baan. Jeetje! Dit ging echt snel. Te snel misschien? Mega zin had ik in deze uitdaging. Ik had de baan en 2 maand later kon ik beginnen. Dit i.v.m. de zomervakanties etc.

Na mate de weken verstreken en de begindatum dichterbij kwam kreeg ik steeds meer een schuldgevoel richting Benjamin. Het voelde alsof ik hem in de steek ging laten. Een maand voor ik ging beginnen mocht Benjamin wennen op de crèche. Hij vond het fantastisch! Ik kreeg super leuke foto's en kreeg helemaal vertrouwen dat het goed ging komen. Ook zijn tweede wenochtend was helemaal top!Toch knaagde het van binnen, ik had benjamin vanaf zijn geboorte nog maar 2 volledige dagen in totaal niet om mij heen gehad en wilde ik dit dan eigenlijk wel?

1 september kwam steeds dichterbij, dat was mijn startdatum. De eerste dag/week op mijn nieuwe werk vloog voorbij en het was leuk. Ik was super druk en kon weinig stilstaan bij mijn kindje die ik in de ochtend had weggebracht naar de kindjes om daar lekker te spelen. Maar oh, wat keek ik uit naar het moment om hem weer op te halen! 

Nu 6 maand later mis ik mijn Benjamin en mama momentjes! Ik heb ze wel. Maar niet zoals voorheen. Nu ik aan het werk ben besef ik mij pas hoe bijzonder ons eerste jaar samen was en dat ik dit zo onderschat heb. Ik voel nog steeds een soort van schuldgevoel richting Benjamin dat hij nu 3 dagen in de week naar de crèche gaat ook al vindt hij het daar echt helemaal fantastisch en weet ik dat het ook goed voor mij is om mijn eigen leven naast het mama zijn te hebben. Maar soms, soms zou ik de tijd even willen terugkeren om nog even te genieten van onze elke dag samen momentjes.