Daar lag je dan op de uitslaap kamer nog heel verweg we kregen je niet wakker weigerde om te eten. Na 4 uur op de uitslaapkamer hebben ze je toch overgeplaatst naar de afdeling. Wij dachten dat je naar de afdeling ging voor kindjes die langer moesten blijven maar omdat daar geen plek was moest je naar de dag opname afdeling. Terwijl jij echt wel langer moest blijven dan 1 dag. De eerste avond was het prima te doen want je lag op een lege kamer helemaal alleen. Papa bleef bij jou slapen en ik sliep bij een kennis. De eerste nacht was je ook niet wakker te krijgen voor wat eten je dronk misschien 2 slokjes en je was klaar. In de ochtend toen ik weer bij jou kwam moest ik je gewoon even vast houden maar durfde ook weer niet met hulp van de verpleging kreeg ik je eindelijk weer op mijn borst wat een fijn gevoel hier door werd je ook wat wakker dus direct een fles helaas weigerde je. Ze spraken toen over een sonde. Dat snap ik best maar het ziekenhuis had niet de nutridrink voor je gepakt en ik wou het toch nog even aan kijken omdat het thuis zelf ook al slecht ging met drinken. Na een tijdje heb je toch een halve fles nutridrink opgedronken gelukkig dus de sonde ging weer van tafel af. 

Je was al heerlijk een paar maanden thuis en wat was dat genieten tot dat jij je flessen thuis ook steeds minder ging drinken. Je ontwikkeling ging achter lopen en je wou absoluut niet op de buik liggen. Na veel behandelingen van de fysio en logopedist ben ik naar de kinderarts gegaan met jou. Ik en je papa waren er klaar mee. Ze wisten dat je een duplicatiecyste had. Mijn moeder instinct zei dat jij daar last van had en niet omdat je het drinken was verleerd. 

Na de begrafenis van mijn oma kwamen we nog even bij jou. De verpleging had een voet afdrukje gemaakt met allemaal hartje erom heen.. dat vond ik zo lief dat ze dat deden. Ze wisten dat het een zware dag was geweest. We gingen even knuffelen en toen gingen papa en mama weer naar huis toe. Elke keer als ik je moest achter laten brak mijn hart. 

Je bent nu een paar dagen oud en wat doe je het goed!! Je bloed word gelukkig al dunner en er was niks gek te zien in je hersenen.  Er werd verteld dat je gelijk al aan het groeien was en niet bent afgevallen. 

Daar lig ik dan op de kraamafdeling. Ze hadden net overdracht dus moest even wachten. Mijn moeder en ik dachten later we dan maar oma bellen om te vertellen dat ik ben bevallen. Mijn oma kon het niet geloven en feliciteerde mij en zei ik zie hem gauw hoop ik. 

2 februari 2017 had ik om 10 uur een afspraak bij de verloskundige voor een controle. Alles was goed had wel gezegd dat ik veel last had van mijn bekken. Ik kreeg als tip om naar de fysio te gaan. Ik ging weer naar huis toe appte mijn man en zei ik ben weer door de keuring heen hoor! Ik vroeg hem of hij al nieuws had van zijn moeder want die werd die dag geopereerd aan haar hart. Nog geen nieuws zei hij.