paar daagjes oud

Je bent nu een paar dagen oud en wat doe je het goed!! Je bloed word gelukkig al dunner en er was niks gek te zien in je hersenen.  Er werd verteld dat je gelijk al aan het groeien was en niet bent afgevallen. 

Je bent in de nacht onrustig en hebt veel zuigebehoefte dus hebben ze je een flesje gegeven om te kijken hoe dat ging helaas brengt dat teveel dipjes met zich mee dus houden ze het even op een speentje af en toe. 

We hebben het aan schoonmoeder verteld dat je was geboren en ze geloofde het niet. Maar was wel heel blij dat je er was en dat het goed met je ging.

Op een avond waren we bij jou ik had nog met je gebuideld  en gingen rond half 10 weer naar huis. Plotseling kreeg ik een telefoontje van mijn moeder, het gaat niet goed met oma. Ik bedacht mij niet en zei we komen er aan. Ik was nog maar net 3 dagen bevallen van jou. Eenmaal bij mijn oma kon mijn tante en oom niet geloven dat ik er al weer zo kwiek bij stond. Ik moest zitten en niet staan en mocht absoluut mijn oma niet helpen. 

Ik dacht ja ik kom om te helpen hahah ik werk zelf in de zorg dus ik kan wel iets ondanks dat ik net ben bevallen. Ik zag dat er iets niet goed was met mijn oma en ik stond erop dat ze naar het ziekenhuis ging. De volgende ochtend is ze naar het ziekenhuis gegaan. Ik zat die ochtend er een beetje door heen de hormonen speelden in het rond. Ik had besloten om thuis te blijven in de ochtend en niet naar mijn zoon te gaan. Ik kon het op dat moment even niet aan. Mijn borstvoeding ging super slecht en was hartstikke moe. In de avond ben ik weer mee gegaan ik was uitgerust en ik voelde mij zo schuldig dat ik niet was gegaan die ochtend dat ik tegen mijzelf zei dit doe je niet weer melanie.

Ik kreeg ook vragen van de verpleegkundige waarom ik er niet was. Ik dacht zo oke mag ik er ook even niet zijn er is toch iemand geweest..... 

De volgende ochtend waren we in het ziekenhuis ik dacht ik pak even een kop koffie en ik had een naar gevoel dat er iets ging gebeuren die dag. En ja hoor ik kreeg telefoon van mijn vader dat mijn oma was overleden. Op dat moment storte ik in en moest alleen maar huilen want mijn oma was mij heel erg dierbaar. Ze was mijn voorbeeld. Ik zei direct ik kom eraan. Ik had altijd gezegd als oma overleid kleed ik haar aan en doe ik haar make-up. Eenmaal in het ziekenhuis lag ze daar zo stil en zo bleek. Van mijn familie mocht ik haar geen nazorg geven omdat ik net was bevallen en dat dit een te grote indruk zou maken. Ik was behoorlijk boos op iedereen want ik wou dat heel graag. Ik kon die dagen alleen maar denken van shit mijn oma zal nooit jayden ontmoeten of vasthouden. Mijn hart brak...