Ik had het mij zo anders voorgesteld. Weer aan het werk na mijn verlof, lekker fysiek weer weg uit huis. Wandelend naar mijn werk. Helaas zit dat er nog even niet in, en mag ik nog even thuiswerken. Ondanks dat gaat Eefje wel naar het kinderdagverblijf. Woensdag 6 mei had ik de intake. In verband met de Corona crisis mocht Eefje niet mee, en kon ze dus niet 'wennen'.

Ik was er al een hele tijd klaar voor, wat zou het mooi zijn, een kleine frummel erbij. Vroeger had ik altijd als ideaalbeeld dat ik 22 zou zijn bij mijn eerste kindje. Helaas loopt het leven soms net iets anders. Toch ben ik ontzettend blij dat het nu ‘pas’ is gebeurd. Nu ben ik er echt klaar voor. Ik heb een leuke, lieve man, een mooi huis, en een stabiel leven. Bij Rick duurde het wat langer. Hij vond het nog wel even goed zo met ons tweeën. Toen het bij hem ook begon te kriebelen begin 2019 spraken we af om het een jaar te geven. Ik heb PCOS dus de kans dat het op de natuurlijke wijze zou lukken was klein. Zonder verwachtingen zijn we gaan ‘oefenen’. Een paar dagen na de (eerste!) oefening rommelde mijn buik behoorlijk, en had ik al vrij snel gevoelige borsten. Stiekem hoopte ik dat het zo zou zijn, maar dat zou wel heel snel en bijzonder zijn.

Joe! Zie je die foto? Dat ben ik. Nienke, 29 jaar en mama van Eefje Lynn. Dat kleine beertje daar in die draagzak. O, en linksonder zie je het hoofd van onze hond Lola. Samen met mijn man Rick en 2 poezen Becky en Belle wonen wij in Hengelo.

15 januari 2020Vandaag heb ik een controle bij de verloskundige. Heel spannend is dat niet, we luisteren naar het hartje en ik geef aan dat ik wat harde buiken heb. Niet iets om me zorgen over te maken. Met 37.1 heb ik nog drie weken te gaan!De verloskundige grapt nog "je bent nog niet van ons af!". Wisten wij veel dat ik morgen al mama zou zijn..