Het is net herfst, het waait buiten en ik zit met een kop thee op de bank. Op een lekker warm dekentje lig jij, mijn mannetje, voor me op de grond lekker te spelen. Je rolt op je buikje en kijkt me eigenwijs lachend aan, twee ondertandjes bloot. Ondeugend twinkelende oogjes met een blik die me zegt: "Als ik eenmaal kan lopen, mama..." Ik kijk hoe je weer omrolt en je trekt zo'n lief koppie dat mijn hart smelt.  

Toen mijn man en ik in oktober 2014 trouwden, konden we niet vermoedden dat we in december al zwanger zouden zijn. We wilden graag kinderen, maar ik wilde graag eerst getrouwd zijn voordat ik zwanger zou raken. Ik had diverse bruidjes met een dikke buik gezien, waarvan er verschillende er niet echt voordelig op de foto's uitkwamen. Nijlpaardjes in bruidsjurken, alsof ze zo uit Disney's Fantasia waren gedanst.

Al tijdens de zwangerschap werd me duidelijk dat de realiteit soms ver af staat van de prachtige foto's uit de diverse magazines die ik van mede-zwangeren te leen kreeg. Ik zag daar mama's in staan die eruit zagen alsof er niets gebeurd was. Die als het ware een keer gezucht hadden en toen was de baby al geboren. Die betreffende baby was meteen goed gaan drinken aan de moederborst en alles loopt op rolletjes...