Ook wij hebben twee miskramen gehad. Na twaalf weken ( net een afspraak met de verloskundige gemaakt!) begon ik te vloeien en werd door de huisarts doorverwezen maar het ziekenhuis. Daar bleek op de echo dat het miet goed was. Reactie van de gynaecoloog : volgende x beter. Ga maar naar huis en kom na het weekend maar terug. Voor een curettage! Dan zit je in een achtbaan met z'n tweeën. We hebben onze ouders ingelicht en het verteld. Het voelde niet werkelijk. Pas op het moment dat we uit het ziekenhuis kwamen en ons "Erwtje" er echt niet meer was kwam het verdriet. Toen ik twee maanden later weer zwanger was, was ik heel bang. Maar mijn huisarts was echt super. Die snapte mijn gevoel. En het ging goed. We kregen een zoon. En die wilde er niet uit. Werd ma 42 weken en 6 dagen met keizersnee geboren. ????. Na een paar jaar weer zwanger en bij de eerste echo (16 weken) bleek het weer niet goed ! Dit x wel fijne lieve begeleiding in het ziekenhuis. Daarna toch nog een gezonde zoon gekregen. Maar mijn twee engeltjes vergeet ik niet. Naast de twee kastjes met eerste dingetjes van de jongens staan ook twee engeltjes: Erwtje en Kruimeltje❤️

Heel herkenbaar... Bij mijn 2e zwangerschap begon ik ook te bloeden...het bleken er 3 te zijn (spontaan). 5 dagen lang zaten we in spanning: 3, dat wilde ik helemaal niet! Kon ook zijn dat ik er 1 of 2 zou verliezen, maar ook allemaal. Uiteindelijk zijn we ze allemaal kwijt geraakt, jaar dat was zo heftig: gewoon een soort weeën, veel bloed en koorts. Niemand die wilde helpen: neem maar een paracetamol. Het duurde 6 uur voordat het klaar was. En dan gewoon doorgaan, want het was immers nog binnen de 12 weken, dus dit hoort erbij. Ik was kapot...zo'n achtbaan van emoties en heftige ervaringen. Gelukkig ben ik nu moeder van 2 prachtige meiden, maar 'mijn drieling' houdt toch ook een plekje.

Wat erg dat jullie vk zo heeft nagelaten om jullie emotioneel bij te staan. Dat is zo belangrijk. Wij zijn ook een kindje verloren na 9 weken zwangerschap. Gelukkig was de vk altijd beschikbaar om te praten. De maand erop was ik alweer zwanger maar niet echt kunnen genieten van de zwangerschap. Steeds de angst ook dit kindje te verliezen. Ik leefde echt van mijlpaal naar mijlpaal. Eerst 12 weken halen, toen 20 weken halen, daarna 26 weken halen. Nu een gezonde knul van 11 maanden. Geniet van jullie kindje.

pfoe, wat heftig. eerst zwanger van een tweeling (zonder het te weten) en ze dan allebei moeten verliezen. Je sterrenkindjes vergeet je nooit (geen ervaring, maar dat kan ik me voorstellen) maar nu heb je een lekker knul om mee te knuffel en vertroetelen, geniet ervan!