Heel herkenbaar en als ex kraamverzorgster weet ik dat het bij heel veel zo gaat. Ps prachtige naam van je zoon. (1juli bevallen van Joshua)

Roze wolk? wat is dat?.... ouders van een doodziek prematuurtje.... ik dacht dat ze van het ziekenhuis was..... en wij toeschouwers waren.... zogenaamde ouders die 'bezoekuren' moesten hanteren om hun eigen kindje te mogen zien... 2 uurtjes per dag... en toen ze eenmaal naar huis mocht .... 2 maanden later.....een dubbel gevoel.....een moeder die doodsbang was en de eerste paar weken niet alleen durfde te zijn met dat kleine mensje....doodsbang omdat er geen monitor en slangetjes meer waren om er zeker van te zijn dat ze het nog deed..... maar tegelijkertijd dolgelukkig dat dat kleine mensje gevochten heeft voor haar leven.... het wennen aan elkaar ging niet vanzelf.... dat heeft enorm veel tijd gekost....

Heel herkenbaar, en fijn dat men er over durft te schrijven. Ik durfde het niet na de geboorte van mijn dochter, omdat ik dan twijfelde of ik wel een goede moeder was.... Maar dat ben ik wel

Eerste twee weken bleef ik ook wachten op mijn verliefde gevoel en blauwe wolk. Daarna kwam die wel. Toen gingen de nachten veel beter en begin je de verschillende kreetjes te herkennen en begon het genieten.