De tijd vliegt voorbij, het is echt zo. We leven zo naar dit soort momenten toe, en poef! Ineens is het zover. Ze heeft ruim een jaar in een vroegbehandelgroep gezeten, waar peuters met (het vermoeden van) TOS zitten. Een jaar waar ze echt met sprongen vooruit is gegaan, ze veel heeft geleerd, kunnen doen, en is gegroeid.  Ze kwam als bijna 3jarige peuter, vanaf een gewone peuterspeelzaal, in deze kleine groep van max 10 kinderen.  Veel meer aandacht, de logopedie, de groep en alles eromheen in het teken van TOS.  Een heel ander begin als bij onze andere kinderen, vooral bij onze oudste dochter, die ook TOS heeft. 

Mijn zoontje van net 2 jaar had vanaf zijn geboorte een prutoogje. In een blog van een half jaar geleden was te lezen dat we eindelijk zover waren dat de oogarts besloot om het traanbuisje door te prikken. Voor ons gevoel werd er eindelijk iets aan gedaan, omdat hij steeds meer last kreeg van het schoonmaken van het oogje.  Een paar maandjes zou het duren, waarschijnlijk na de bevalling, want die was immers voor begin mei uitgeteld.  Begin juli heb ik zelf maar gebeld, en kreeg te horen dat de operatie voor eind augustus gepland stond. Verbaasd heb ik nog een keer gevraagd of ze de datum wilde benoemen... Gelijk daarop was er een 'ojee' te horen. Mijn zoontje zou langer dan een half jaar op de wachtlijst staan, en was de vraag of we weer voor anesthesie moesten langskomen.  Gelukkig was dat niet nodig, maar jeetje, langer dan een half jaar op de wachtlijst is wel lang. 

Sinds een aantal jaren worden bij ons de boodschappen in de wijk bezorgt door meerdere supermarktketens. Ideaal!  We maken een weekmenu, kijken wat we echt nodig hebben, schrijven dit op een bord. Gemiddeld 1 x in de week bestel ik, en worden de boodschappen netjes bezorgt op de afgesproken tijd. Geen rekening houden met slaapjes, voedingen, scholen, of werk, zelfs 's avonds en weekenden is bezorgen mogelijk. Hoe fijn is dat! Onze boodschappenlijst is best lang, met 10 personen elke week weer een redelijk bekend lijstje van 10 kg aardappels, een kilo macaroni, wat grootverpakking vlees, diepvriesgroenten, blikken tomaten, potten groente, grote doos eieren, wat beleg, boter, 15 broden, 5 flessen limonade, kilo koffiebonen en een groot pak wcpapier schiet het al aardig op. De rest wordt per week aangevuld, wasmiddelen in grote getalen gehaald als het in de reclame is... 

De keuze voor een groot gezin was er van kleins af aan bij mij. 6 weken geleden mochten mijn man en ik ons 8ste kindje verwelkomen. Een prachtig meisje! We zijn echt dolgelukkig met haar, en of het hierbij blijft, zien we wel.  Dat niet veel mensen kiezen voor een groot gezin, snap ik. Er zijn héel veel redenen waarom er gezinnen zijn met 1, 2 of 3 kinderen. Je hoort het wel steeds vaker, gezinnen met meer kinderen of samengestelde gezinnen.  Maar een groot gezin van dezelfde vader en moeder een stuk minder. Toch voelde dit goed. Samen konden wij dit, wilden we dit en zijn we erg gelukkig met ons gezin.  Lang niet iedereen kan zich een voorstelling maken, en zijn programma's zoals ' een huis vol' leuk om even een idee te krijgen hoe het is.  We zijn meermalen gevraagd om mee te doen, maar dat is niets voor ons. We vinden het wel leuk om naar te kijken. Veel herkenning bij veel gezinnen.