Bijna 4 jaar, op naar de kleuterschool!

De tijd vliegt voorbij, het is echt zo. We leven zo naar dit soort momenten toe, en poef! Ineens is het zover. Ze heeft ruim een jaar in een vroegbehandelgroep gezeten, waar peuters met (het vermoeden van) TOS zitten. Een jaar waar ze echt met sprongen vooruit is gegaan, ze veel heeft geleerd, kunnen doen, en is gegroeid.  Ze kwam als bijna 3jarige peuter, vanaf een gewone peuterspeelzaal, in deze kleine groep van max 10 kinderen.  Veel meer aandacht, de logopedie, de groep en alles eromheen in het teken van TOS.  Een heel ander begin als bij onze andere kinderen, vooral bij onze oudste dochter, die ook TOS heeft. 

Toen ze voor de eerste onderzoeken bij het audiologisch centrum kwam, viel alles al op zijn plek. Na een setje buisjes, een aantal onderzoeken, waaronder een IQ-test, werd ons aangeraden om een kijkje te nemen bij deze vroegbehandelgroep niet ver bij ons vandaan. Bij binnenkomst zagen we een klein groepje kinderen, die druk bezig waren om hun spulletjes op te ruimen, waarna ze hun drinken en fruit pauze hadden. Tijdens ons gesprek met een medewerkster, ging ons kleine meisje aan tafel zitten bij de andere kinderen, en pakte zo een bakje fruit mee. Alsof het al heel gewoon was en ze vaker was geweest. Na het fruit was er nog even tijd om te spelen, en ook dat deed ze met de groep mee. Wat gaf dit een goed en gerust gevoel. Ze paste er helemaal tussen! We hadden eigenlijk al een beslissing gemaakt tijdens het gesprek, en zo werden al wat kleine afspraken gemaakt over het wennen, het starten etc. Thuis hebben we snel de papieren ingevult en doorgebeld dat we haar daar graag wilden laten plaatsen.

Na de zomervakantie was het zover. Met een map voor papieren, foto's en informatie, een rugtas op de rug, ging ze naar de groep. De eerste weken was het afscheid nemen wat lastig, maar snel had ze haar plekje gevonden. Elke 3 maanden kregen we een gesprek, volgden we een aantal cursussen, de logopediste nam de testen steeds opnieuw af, en zo konden we zien hoe haar groei kwa taal was. De eerste keren na 't gesprek was het best wel schrikken. Ze bleek toch nog een flinke achterstand te hebben en dat liep ze niet goed in.  Na een 2de setje buisjes was daar toch verbetering! Maar de testen van logopedie lieten juist weer een terugval zien. We zagen allemaal hoe ze haar best deed, hoe ze groeide in haar taal, maar ook als persoon. Ons meisje die zo goed haar best deed, en met zoveel plezier heen ging, maakte na een paar maanden weer een stilstand op taalgebied. Er stond al een afpsraak bij de KNOarts, en weer werd er een setje buisjes gegeven. Nog geen half jaar na de laatste.

De afgelopen maanden had ik alleen maar een blij meisje thuis. Ze begon meer en meer te praten, te zingen, te gebaren, en te begrijpen. Elke nieuwe ontwikkeling viel bewust op.  Wat bij de anderen zo gewoon leek, is dit steeds weer een grote stap geweest.  Wat zijn we blij dat we deze stap hebben genomen en dat ons meisje zo ver is gekomen. Haar vrolijkheid, haar leergierigheid, haar enthousiasme, het blije toetje bij het zien van de leidsters en de kindjes, hoe fijn ze het heeft op de groep en hoe er voor haar wordt gezorgt, bijvoorbeeld als ze ziek is nog even een appje later op de dag hoe het gaat van een van de leidsters... Ze zorgt daardoor dat ik 3 x in de week toch weer op de fiets spring en zon 20 minuten heen en 20 minuten terug fiets, 2 x op een dag, en straks 5 dagen.

Tijdens de gesprekken die er om de 3 maanden waren, is ook vaak gesproken over de arrangementen die er zijn voor kinderen met TOS. Onze oudste dochter heeft een medium en licht arrangement gehad op 't reguliere onderwijs. Voor onze peuter kwam een intensief arrangement beter te pas. Dit betekende dat ze naar een school zou gaan voor kinderen met spraak-taal problemen.  Voor ons een geluk, dit zit in hetzelfde gebouw als de vroegbehandelgroep! Een deur verder, echt heel fijn. Vorige week heeft ze kunnen kijken in de nieuwe klas, en deze week mag ze echt wennen. Het wennen wordt geregeld vanuit de groep, omdat dat pratischer is. Het is een heel klein klasje op dit moment, maar 7 andere kinderen. We hebben een kennismaking met de juffen gehad en zelf kon ik ook even kijken in de klas, en zag ook even de andere kinderen spelen.  Vandaag had ze haar lunch bij de kleuters, en bij t zien van haar kleine broertje en zusje, vertelde ze de juf gelijk wie t waren. Zo fijn om te zien dat deze overgang tot nu toe zo goed gaat. Donderdag is ze jarig en vrijdag mag ze gelijk volle dagen beginnen. En ook al heb ik het 5 x eerder meegemaakt, dit is toch net even iets spannender.  Ons kleine meisje wordt groot!