Ik ben 218 dagen geleden mama geworden. Van twee tegelijk. WOW.. Soms zijn er momenten dat ik me dat extra realiseer. Terugkijkend op de laatste 7 maanden is de tijd voorbij gevlogen en tegelijkertijd soms ook zo langzaam gegaan. 

Het is maandag 17 mei als ik de 36 weken controle in het ziekenhuis heb. Dit is mijn laatste controle voor de inleiding die gepland staat op 27 mei. Ik heb sinds een aantal weken zwangerschapscholestaste ontwikkeld, oftewel extreme jeuk, en in combinatie met mijn gigantische buik slaap ik al een tijdje niet zo lekker.. 27 mei lijkt dan dus ook nog 10 jaar verder. Ik had dus ergens de hoop dat ze me deze week zouden gaan 'verlossen' maar helaas. De gynaecoloog is nogal stellig in haar mening dat ik het nog maar een weekje moet uitzingen. 

Voor ik zwanger was dacht ik altijd dat die eerste twaalf weken een complete ramp zouden zijn. Niemand weet dat je zwanger bent, op misschien een paar goede vrienden en familie na, je bent misselijk, continue overgeven, ziek en ga zo nog maar even door. Niets bleek voor mij minder waar.. Ik ben zo door die eerste twaalf weken heen gefietst, geen enkele keer heb ik naar een toilet moeten rennen en op wat vermoeidheid na voelde ik me prima! 

10 november 2020. We weten inmiddels al een kleine maand dat ik zwanger ben maar vandaag was 'de dag' onze eerste echo. De afgelopen 4 weken hebben gevoeld als 4 jaar en ook deze dag kruipt voorbij aangezien we moeten wachten tot vanmiddag 15:00 uur.