Profile icon Profiel News icon Posts (5)
Blog image
  • Mama
  • Relatie

Moet ik me nu niet schuldig voelen?

Even tijd voor mezelf, maar voel me bijna schuldig over het niet schuldig voelen.

Oke, zoonlief is nu een paar weekjes oud. Enkele weken geleden ging ik ineens van elke dag lekker op pad, druk sociaal leven te hebben naar 24/7 moederen. Super fijn dat hij er nu eindelijk is, dat hij het super goed doet. Kan oprecht zeggen dat ik het alleen maar fascinerend en mooi vind zo'n kleine. Maar wat heb ik toch genoten van het eerste 'uitstapje' alleen, notabene naar de verloskundige. Autoradio aan, raampjes open, even geen mama zijn maar gewoon mezelf. Zoals ik me 'vroeger' voelde. Enkele dagen daarna vroeg zuslief of ik zin had even een broodje te doen in de stad... JAAAA! Dat even werd 4 uur, want wat was het toch heerlijk weer even quality time met m'n tweelingzus te hebben. Zolang ik geen bericht van het thuisfront kreeg zat ik prima. Geen bericht is immers goed bericht toch? En dan als de kleine smurf slechts enkele weken oud is hebben vriendlief en ik ons eerste uitstapje samen, heel fijn vind ik. Oma past op, heb alle vertrouwen in haar, dus ga met een gerust gevoel op pad. Ik voel me er goed bij. Maar het verbaast me zo hoeveel mensen vragen 'je zult het wel spannend vinden?', of dingen zeggen als 'zo snel al weer op pad?'. Is dit te snel dan denk ik? Nee toch? Vind ik het spannend? Nee, niet echt. Mis ik de kleine? Een beetje. Ik smelt wel weg als ik dan een fotootje door krijg, maar hij vermaakt zich zo te zien en dan is het toch goed. Vind ik het fijn even weg te zijn van huis? Heerlijk! Vind ik het fijn om weer naar huis te gaan? JA NATUURLIJK! En dan meteen lekker knuffelen met de kleine man. 

Artikel lezen
14 Reacties tonen