Voor wie twijfelt over het geven van borstvoeding...

Ben je zwanger en twijfel je nog over borstvoeding geven?

Dit is geen blog waarin ik vertel waarom iedere vrouw borstvoeding zou moeten geven. Want laat ik voorop stellen, ik ben geen borstvoedingsfanaat. Dit is voor alle zwangere vrouwen die de keuze nog moeten maken en wellicht nog twijfelen. Misschien heb je wat aan mijn ervaring als kersverse moeder. Maar wat je ook kiest, borst of fles, het is goed. Als jij gelukkig bent dan is je kind dat ook. Onthoud dat en laat niemand je wat anders wijs maken!

Toen ik zwanger was heb ik eigenlijk geen moment getwijfeld of ik borstvoeding ging geven. Achteraf gezien omdat ik simpelweg te weinig af wist van borstvoeding om er überhaupt een mening over te hebben. Babies en borstvoeding, dat gaat toch hand in hand samen dacht ik altijd. Dus mijn misschien ietswat naïeve insteek is altijd geweest, ik ga het proberen en zie wel waar het schip strand. Lukt het, dan is dat heel fijn. Zo niet dan gaan we toch gewoon over op flesvoeding. No big deal.

Zo gezegd zo gedaan. Ik nam vriendlief mee naar een borstvoedingsvoorlichting avond. Een aanrader voor alle mama's is spe die er net zo lekker naïef in staan als ik. Je ziet mooie plaatjes voorbij komen van schattige babies die lief aan een borst van een blije uitgeslapen moeder liggen te drinken. En je denkt, appeltje eitje!

Termen als voeden op verzoek, stuwing, straie op je borst. Geen idee of ze voorbij zijn gekomen maar als dit alles genoemd is dan was ik waarschijnlijk net druk met m'n thee, want ik heb ze gemist in ieder geval. Wat ik wel meegekregen heb is dat het super goed is voor je kindje. En het is natuurlijk gratis en altijd op temperatuur en voorhanden. Klinkt goed!

En dan ga je beginnen. Na de bevalling zoekt je kleine al snel zelf je tepel op. Nu las ik ergens dat je borsten nog lang na de bevalling naar vruchtwater ruiken, herkenbaar voor de kleine spruit dus. Daarna helpt de kraamverzorgster je opweg en voor je het weet zit je om de zo veel uur te voeden.

Laat ik vooropstellen dat ik gezegend ben met hap klare tepels, weinig stuwing heb gehad en ook het fenomeen tepelkloven aan me voorbij heb zien gaan, thank god! Maar er zijn toch wel momenten geweest waarop ik dacht, borstvoeding, waarom deed ik dit ook al weer? Op dag 4 in m'n kraamweek stond ik beduusd in de spiegel te staren naar m'n naakte spiegelbeeld. Waar het me 9 maanden lang gelukt was straie vrij te blijven, konden mijn volle mamaborsten het na 4 dagen niet meer houden en waren de eerste strepen zichtbaar, fijn! De kraamhulp kwam op dat moment binnen en zag mijn ietwat treurige blik 'ja meis, het wordt er allemaal niet mooier op'... Daar kon ik het dan weer mee doen.

En wat dacht je van het bijzondere effect dat je huilende baby op je borsten heeft? De melkkraan wordt spontaan geopend als mijn kleine begint te huilen. De wondere wereld van moeder natuur noemen ze dat!

En als de kleine man ineens besluit de tepel los te laten tijdens het drinken, dan blijft de melk van mijn mama borst vrolijk doorstromen en zie ik m'n hummie verward met z'n oogjes knipperen die inmiddels compleet ondergespoten zijn met melk.

Tegen openbaar voeden zei ik altijd nee, maar ook ik heb die gedachte inmiddels laten gaan. Er gaat een moment komen dat babylief eerder honger heeft dan gepland, terwijl jij net je verse muntthee besteld hebt. Daar zit je dan zonder flesje en een kleine brulaap... tja wat doe je dan? Het vergt even wat moed, maar zoek een hoekje op, doek erover heen en je zit binnen no time weer aan de muntthee met een blije baby in de wagen.

Vaak heb ik me afgevraagd, wegen al deze, laten we ze 'ongemakken' noemen, op tegen hetgeen je er voor terug krijgt? Ik vind van wel!

De momenten die je met je kleine hebt, diep in de nacht, intiem, samen. Dat je kleine met een tevreden hoofdje en een vol buikje op je borst in slaap valt. Zo vertederend! Dat je in principe waar dan ook je spruit kunt voeden, ideaal. En het feit dat je je kleintje ziet groeien dankzij jouw moedermelk, dat geeft je een trots gevoel! Zou ik het bij een eventuele volgende weer doen? Zeker weten! Ik zie die strepen dan maar als een mooi aandenken aan al die intieme momenten samen. Als ik nu al denk aan het moment van afbouwen en overgaan op fles voel ik een klein steekje verdriet. Iedereen kan mijn kleine man dan voeden. En tuurlijk blijven er volop momenten samen. Loslaten noemen ze dat, maar dat begint al zo vroeg.