Wat had ik eigenlijk verwacht van een baby? Veel, maar niet dit. Wat pittig, die eerste drie maanden! Geen traan gelaten, want ik stond alleen maar op standje 'overleven'. 

Ze werd uit mijn buik geduwd alsof iemand een vervelende puist aan het uitknijpen is. Wat een naar gevoel. Mijn lijf heeft niet meer kunnen ontspannen na het overlijden, na de bevalling van onze zoon. Het is een prestatie dat onze dochter er gezond uit is gekomen. De zwangerschap, de keizersnede tot aan de eerste 2 maanden heb ik als heel intens ervaren. Er is geen moment geweest om even bij te komen, geen moment zonder vervelende gedachten, zorgen of genot.

Twee jaar terug heb ik een stel leren kennen. Bij hun thuis stond een tafel met kaarsjes, naambordje, een fotolijstje met een fotootje van een pasgeboren meisje erin, engeltjes beelden en verse bloemen. Toen zij vertelden over het verlies van hun dochter, heb ik die angst altijd bij mij gedragen als een nachtmerrie. Hun dochtertje was hun eerste kindje. Zij hadden gekozen voor een thuisbevalling en dit was geen probleem. De hele zwangerschap verliep namelijk goed, dus er was geen reden om actie te ondernemen. Tijdens de bevalling kwamen er al enkele complicaties, waarna zij met zuurstof tekort is geboren. Met een traumahelikopter is zij naar het ziekenhuis gebracht. Waar ze enkele uren later is komen te overlijden.

De dagen na de uitvaart.

24 juni

23 juni

22 juni

Dinsdag 21 juni

In mijn leven heb ik meerdere miskramen gehad. Maar dit, dit zou ons eerste kindje worden. Na een verkeerde start met een vals positieve NIPT uitslag op trisomie 18 bleek hij uiteindelijk kerngezond te zijn. Alles in de zwangerschap ging perfect! Het leek zo goed te gaan. Tot de dag van de bevalling...