Het begin van een nieuw hoofdstuk. Onze kleine jongen gaat naar de peuterspeelzaal. We halen Eray uit bed. Papa is ook thuis. Eray eet een broodje en we bereiden hem voor op de peuterspeelzaal. ‘ ga je straks naar school toe lieverd ? Lekker met de kindjes spelen ? Ga je goed naar de juffen luisteren ? Papa mama komen jou vanmiddag weer ophalen maar jij mag eerst lekker spelen ‘. Eray krijgt er zin in. Vol energie bij papa aan de hand rent hij naar school niet wetende dat papa en mama weer naar huis gaan. Een eerste keer is natuurlijk ook wel heel spannend. Vergis je niet hij word gewoon in het diepe gegooid. Hij kent niemand daar en zijn veilige haven is weg. Hij huilt zwaait een keer schreeuwt een keer nee maar loopt netjes mee met de juf naar binnen. Na 3 kwartier hebben we even gebeld of het goed ging met Eray, ja ik voelde dat huilen en nee schreeuwen heel goed van binnen. Aan de telefoon vertelden ze dat Eray heel sociaal is en lekker is gaan spelen. Dit deed mij goed! Wat kan dat erg zijn om je kind zo achter te laten.. na 1,5 uur werd ik gebeld door de peuterspeelzaal... ‘ kan je Eray op komen halen ? Hij red het niet hij staat te trillen op zijn benen omdat hij zo moe is’ gelijk daar heen gegaan en opgehaald natuurlijk. Al die indrukken is niet niks. Thuis gekomen een appeltje gegeten en op bed gegaan. Meneer is in slaap gevallen en net voor het eten weer wakker geworden. Morgen een nieuwe dag ben benieuwd hoe het dan zal gaan.. 

Daar is hij dan Ilay Öner, op 26 april 2020 was ik 40 weken zwanger. Die avond had ik wat lichte krampen die kwamen en gingen. Niet heftig maar ze waren er wel. Naar mate de nacht vorderde werden ze erger. Ik heb niet geslapen door de kramp. Sochtends de verloskundige gebeld. Om 09.00 kwam ze langs. En ja hoor die kramp heeft niks gedaan. Niks ? Nee helemaal niks. De verloskundige zei ik denk niet dat het begonnen is hoor.... toch werd het telkens erger en om 19.00 kwamen ze regelmatig en waren ze ook echt niet meer leuk.  Die weeën had ik zeker niet gemist 🤭 om 19.00 de verloskundige weer gebeld en die kwam langs. Maaike had weer dienst die had ik bij Eray ook en was ik ontzettend blij mee. Ja hoor eindelijk was eer wat aan de gang 3 cm ontsluiting. Vanaf dit moment ging ze ook niet meer weg aangezien een 2e soms wat sneller komt dan de 1e. We hadden het over de bevalling van Eray en dat ik daar op 6.5cm bleef hangen. Bang dat het dit keer weer gebeurd. Ze zei dat gebeurt niet zo snel nog een keer want je lichaam weet wat die moet doen je hebt het 1x eerder gedaan. Na een tijdje hele heftige weeën heeft ze weer gevoeld om 21.00 en zat ik op 6cm. Dit schoot mooi op! Zouden we dan toch een koningskindje krijgen ? Om 24.00 hield ik de pijn niet meer vol en wou dat ze nog een keer ging voelen of ee vordering in kwam.. nogsteeds 6cm.. nogsteeds ? Dit meen je niet we gaan toch niet weer het zelfde krijgen ? Om 01.45 had ik het gevoel te moeten perse  dus weer gevoeld nasr ontsluiting en nogsteeds op die 6cm ik zei nog tegen maaike als het nu weer 6cm is dan wil ik pijnstilling. Maaike wou ook dat ik naar het ziekenhuis zou gaan voor weeën opwekkers. De weeën waren ontzettend heftig. Ik had ze in mijn benen buik en rug. Echt top..! Ik was bang voor de opwekkers en nog meer pijn te zullen krijgen. En ruggen prik kon ik waarscheinlijk al niet meer krijgen.. waarom gebeurt dit mij nou nog een keer ? We hebben gelijk mijn moeder gebeld of ze op Eray wou passen die lag heerlijk boven in bed te slapen. Ze moest nog 20 min rijden voor ze er zou zijn. De verloskundige heeft haar opgewacht en wij zijn gelijk weg gegaan. In de auto werden de weeën nog heftiger. Ik hield het niet meer. Ik had het koud warm koud warm en geen slaap gehad. Een maal aangekomen werd ik in een rolstoel gegooid en naar de verloskamer gebracht  ik wou absoluut niet liggen maar moest om een ctg te kunnen maken. Ik had op dat moment ontzettend pers drang. Ze heeft gelijk gevoeld en ja hoor 8cm dat ritje in de auto van 5 min heeft meer gedaan dan die uren weeën thuis. De banden van de ctg om en 3 min later riep ik ik moet mee persen ik kan het niet tegen houden ( en nog zoveel meer, niet voor herhaling ) weer voelen en ja hoor 10cm persen maar !!! In 8 min tijd van 6 naar 10 cm. Dit had ik niet aan zien komen en niet durven dromen. Na 19 min persen is Ilay geboren. Het was een lange aanloop er naar toe en uit eindelijk zo snel gegaan nog. Tijdens de bevalling veel gedacht aan Eray zijn bevalling. Gewoon bang voor wat er kon gebeuren... dit ventje mocht lekker bij mij liggen en werd niet weg gehaald. Wat een heerlijk gevoel! Nu genieten we gewoon alweer 2 weken van dit heerlijke ventje. Eray is ontzettend lief voor zijn broertje. Hij wil hem het liefst de heledag op schoot hebben en hem aaien en kusjes geven. 

38 weken zwanger alweer.. wat een ellende met die corona crisis.. denk ik echt zo ? Nee ellende vind ik het niet. Tuurlijk vind ik de corona crisis verschrikkelijk. Maar het zwanger zijn tijdens niet hoor. Ik geniet nogsteeds van de zwangerschap ( ook al mag hij van mij snel komen ). Ik vind het jammer dat ik niet even op bezoek kan gaan bij mijn moeder of bij mijn opa&oma. Maar het hoort er bij. En die kraambezoek die ik straks niet mag ontvangen vind ik ergens jammer maar ergens denk ik ook weer ach juist heerlijk niemand die op je vingers staat te kijken niemand die je verteld hoe je het moet doen. Die kraamvisite komt later wel. Ben ik de enige die zo denkt ? 

Ja je leest het goed.. het ' onderhouden ' van je vrienden. Maar hoe ? Hoe doe je dit ? 

Loedermoeder..? 

Alweer op de helft.. wat gaat de tijs verschrikkelijk snel als je nog een dreumes hebt rond lopen. Ik ben alweer op de helft.. 20 weken zijn alweer voor bij. Hoe gek dat dit zo snel gaat dit keer.. bij Eray duurde het allemaal veel langer... ik geniet intens van de zwangerschap maar dit gaat wel gepaard met kwaaltjes. Ik voel mij 9 van de 10 keer goed maar af en toe daalt mijn bloeddruk ineens ontzettend hard waardoor het voelt of ik helemaal niks meer kan. Maar ik ben gelukkig. En gelukkig met deze kwaaltjes. Er zijn genoeg vrouwen met andere kwaaltjes wat de zwangerschap moeilijker maakt of waarin ze niks meer kunnen. 

Daar is die dan.. de dag is aangebroken. Eindelijk komen wij er achter of wij een jongentje of een meisje mogen verwelkomen. Of Eray een broertje of een zusje krijgt. Mijn gevoel zecht meisje. En niet een klein beetje maar heel sterk. Oktay zijn gevoel zecht ook meisje. Hij is eigenlijk 100% zeker van zijn zaak.. wat ik graag zou willen ? Het maakt mij niet uit. Maar diep van binnen zou ik een meisje heel leuk vinden aangezien wij al een jongen hebben. 

Waar het allemaal begon en wij ouders werden.