Leven met een dreumes
En hoe ik eindelijk weer echt mezelf ben..
HEY! Daar ben ik weer!
HEY! Daar ben ik weer!
Moeder zijn, ik heb het de eerste 27 jaar van mijn leven altijd afgezworen. Kinderen? Niets voor mij!
Daar waar ik mijn vorige blog eindigde met een grote kakkerlak bijna in mijn bed, wil ik met deze blog een kijkje geven in onze vakantie op curaçao. Stiekem gewoon omdat ik het zelf leuk vind om dit later ook weer terug te lezen.
Een van mijn grote passies is het reizen naar andere landen. Het ontdekken van andere culturen, van plek naar plek en vooral genieten van het zorgeloze relaxte bestaan waarin alles kan en niks moet, het liefst met de zon op mijn gezicht.
Met de zon op mijn gezicht, loop ik vandaag met de kinderwagen door ons dorp. Mason ligt lekker te slapen en ik kijk om me heen. Een glimlach van oor tot oor, gedag zeggend tegen de mensen die voorbij lopen. Ik voel me dankbaar, voor alles wat ik in het leven heb.
Het eind van het jaar is in zicht, vandaag dus even mijn terugblik. Dit jaar is een jaar geweest zoals geen ander. Een jaar dat mijn leven voorgoed heeft veranderd. Ik neem jullie graag even mee in mijn 2021 sneltrein.
Regelmatig krijg ik de vraag: En, hoe vind je het om mama te zijn? Hoe is het met de kleine man?
De eerste week werken zit er op! Vorige week schreef ik een blog, met hoe ik zo'n zin had om weer aan het werk te zijn. Vandaag een blog met weer een hoop nieuwe inzichten.
Wow, Mason is al bijna 3 maanden. Morgen start ik weer met werken na 4 maanden zwangerschapsverlof. Waar vliegt de tijd naartoe? Nu ben ik ineens niet gewoon Katie, of Katie de jongerenwerker maar ben ik ook nog eens mama Katie.