1 jaar geleden
Onze reis naar curaçao!
Onze eerste vakantie met een baby van 9 maanden.
Een van mijn grote passies is het reizen naar andere landen. Het ontdekken van andere culturen, van plek naar plek en vooral genieten van het zorgeloze relaxte bestaan waarin alles kan en niks moet, het liefst met de zon op mijn gezicht.
Het zijn momenten waar ik het hele jaar naar uitkijk en nu Mason in ons leven is, kunnen we niet wachten om deze momenten met hem te delen.
Zo gaan we voor het eerst op vakantie naar curaçao. Hoe dit ons bevalt, deel ik graag met jullie. Laten we beginnen met een blog over de reis ernaar toe.
Om te beginnen met het spullen inpakken. Dat is toch wel even andere koek. Waar we voorheen aan 2 rugzakken genoeg hebben, gaan er nu 2 grote koffers mee, 1 kleine koffer, 1 rugzak en 1 luiertas. Deze zitten ramvol en voornamelijk met spullen voor Mason. Al die spullen die ik voorheen echt dacht nodig te hebben, zijn ineens niet zo belangrijk meer. Ik neem niet alles mee, omdat ik hoop dat we in curaçao ook nog wel extra potjes en luiers kunnen halen. Achteraf bleken ze in curaçao amper groente hapjes te hebben in de winkel, die had ik dus beter mee kunnen nemen.
In de luiertas stop ik Masons favoriete speelgoed maar ook speelgoed waar hij nog niet mee heeft gespeeld. Ik neem ook onwijs veel verschillende baby snacks mee, omdat eten voor hem wel een manier is om verveling tegen te gaan. Voldoende luiers, doekies, een gevulde melktoren en fles, opblaasbedje, slaapzak, een aantal slabbers, reserve kleding, zetpillen en een hoop andere kleine dingen. Net zoals de koffers, krijgen we ook de luiertas maar net dicht.
We vliegen om half 1 smiddags, dit betekent dat we om 5 uur uit bed uit gaan en om 6.15 in de auto zitten. Mijn moeder brengt ons naar Schiphol. Dit omdat er iets mis was gegaan met het boeken van een parkeerplek. Overigens voor haar geen probleem, kan ze Mason iets langer zien. De opa's en oma's vinden het maar niks dat we zo ver op vakantie gaan, helemaal niet nu ze Mason ook moeten missen.
Op Schiphol meeten we ons reisgezelschap. We gaan dit jaar met vrienden en hen dochter op vakantie.
Mason wil niks missen van onze reis naar curaçao. Op Schiphol kijkt hij zijn ogen uit. Slapen heeft hij niet zo'n zin in. Alles verloopt snel en we mogen de buggy meenemen tot aan de gate, waardoor de draagzak maar heel even wordt gebruikt. Het vliegtuig zit helemaal vol en we zitten in een van de laatste rijen. Omringd door allerlei gezinnen maar ook mensen zonder kleine kinderen. Je hoopt op zo'n moment altijd dat er niemand de stoel naast je heeft.. Maar helaas! Ik heb nu al medelijden met de man naast ons, gezien wij regelmatig zullen vragen om erdoor te mogen.
Mason lijkt niet zoveel last te hebben van zijn oren. Hij heeft alleen totaal geen zin om te slapen en wil op zijn uurtje slaap na, de gehele vlucht entertainment van papa en mama. Beide kunnen we niet ontkennen, dat we het soms best pittig vinden. Stiekem tellen we de uren af, verlangend naar het eind van onze vlucht. Ook zo fijn, Mason heeft tijdens de vlucht de nodige poepluiers, die arme man naast ons. Zoals al verwacht hebben we vaak moeten vragen of we er even langs kunnen. Dit zorgt er wel voor dat we in beweging blijven. Ik vond lopen in 't vliegtuig altijd een beetje eng, die angst is nu wel verdwenen. Het bedje wat ik bij heb voor Mason is handig, helaas word ik halverwege de vlucht wel gevraagd om het bedje niet op het tafeltje te leggen omdat ze vaak stuk gaan. Jammer, maar op mijn schoot is het ook wel een fijn kussentje voor hem.
Het eind van onze vlucht komt in zicht en met de vakantie kriebels in onze buik op naar ons hotel! Het is in Curaçao midden op de dag en aan ons de kunst om zo lang mogelijk wakker te blijven. We verkennen het hotel, pakken onze spulletjes uit en genieten van het avondeten. Om half 9 liggen we in ons bed, uitgeput van onze reis. Mason slaapt snel maar is helaas ook weer snel wakker, de jetlag is real en om 3 uur snachts zijn we alledrie klaar wakker. Niet alleen wij zijn wakker, maar ook ons huisdier meneer de kakkerlak schijnt wel zin te hebben in een feestje. Schreeuwend sta ik op het bed te springen, met Mike als reddende engel. De kakkerlakken in curacao zijn GROOT! Ik heb dus mijn wakkere nacht besteed aan het Googlen van anti kakkerlak tips.
GELUKKIG ben ik niet opgegeten door kakkerlakken maar hoe de vakantie verder is geweest, lees je in mijn volgende blog! ❤️