nog snel even naar het toilet, pyjama aan en mijn bed in duiken. MAAR Eerst mijn avond ritueel ...naar mijn lieve kindjes gaan kijken. Zachtjes duw ik Yurre zijn deur open , ik zet me neer naast zijn bedje ..spontaan beginnen de tranen langs mijn wangen te lopen, ik streel door zijn mooie blonde haren en denk "ventje hoe lang ga ik je deze week moeten missen ? Hoelang zal zusje in het ziekenhuis zijn"?? En dan komen de twijfels ...ben ik wel een goeie moeder ? Dat ik een week bij mijn zieke dochter in de kliniek blijf zonder mijn zoontje te zien zoals de vorige keer als mijn dochter in de kliniek lag ..ben ik wel een goeie moeder ? Is hij gelukkig ?? Ik probeer mijn tranen te bedwingen , maar het lukt niet ! Ik Duffel Yurre in , en geef hem een zoen op zijn voorhoofd. Vervolgens ga ik naar mijn meisje haar kamer ...mijn kleine meid...mijn angst overheerst mij voor de operatie donderdag , ik krijg Het koud ,al huilend Duffel ik haar in , en geef ik haar een zoentje , ik maak een kruisje op haar voorhoofd en kan enkel maar denken:aub laat alles goed komen met haar , aub aub aub . Al huilend kruip ik onder mijn dons ..weer een slapeloze nacht, want morgen kan ik zeggen "overmorgen is het zo ver , we worden verwacht in Leuven". Zo bang , voor wat nog komen gaat , mijn kinderen zijn mijn grootste liefde , ik hou zoveel van hen en ik bid ,ik smeek , ik hoop en ik geloof dat we hopelijk weer snel kunnen genieten van ons gezin. Liefs, Joyce xxx

Het is weer een tijdje geleden dat ik een blog geschreven heb , maar hier ben ik met nieuws..

aan iedereen eerst en vooral een goeie avond toegewenst, aan iedereen die mijn blog leest==> dankuwel dat jullie met ons inzitten en zo het verdere verloop van ons piepje verder kunnen volgen. 

Vandaag kwamen Maaike & emilie langs om ons te steunen en om ons gedachten te helpen verzetten! normaal werd yfke rond 10 uur geopereerd. Om 8u45 was emilie hier al en maaike was er rond 09uur, plots kwam er een verpleegter naar me toe gelopen :" jullie moeten nu meekomen , de prof is er om uitleg te geven en jullie dochter wordt nu geopereerd". mijn hart begon spontaan wat sneller te slaan , en de zenuwen gierden door mijn lijf ,gelukkig besefte yfe niet echt wat er aan de hand was. Toen we op de kamer aangekomen waren kreeg yftje een operatiebody aan , en mocht ik ze dragen tot in de operatiekamer. ik zei constant tegen mezelf " alles komt goed,alles komt goed dat moet gewoon".  we mochten haar op de tafel leggen , en ze deden haar in slaap, daarna moesten we naar beneden en wachten op een telefoontje dat alles achter de rug was! na plus minus een uur kregen we een telefoontje we mochten naar de recovery !  er mocht maar 1 ouder bij , en we hadden op voorhand beslist dat ikzelf er bij ging blijven. we hebben nog een uur op de recovery gezeten , en daarna mochten we naar de kamer! alles is goed verlopen , yftje kreeg net nog een RX scan om te kijken of het inplantaat goed zit, als alles goed gaat mogen we morgen naar huis ! EINDELIJK :-D we zijn er nog niet vanaf want het inplantaat helpt yfke niet , het volgt enkel het hart ritme ,dit hebben ze gestoken om ons met de tijd eindelijk een diagnose te kunnen geven ! momenteel heeft yftje nog pijn wat normaal is , maar met tijd zal dit hopelijk over gaan.

Vandaag had yfe ons verrast deze morgen....ze had blijkbaar er niets beter opgevonden om haar pamper vol te ..... kan je het raden??? tot aan haar oren en tenen !!! en het bed had het ook geweten, haha die zotte muts !! vanmorgen zijn yorim en ik nog snel even op boodschappen geweest toen yfke sliep. yfe schept een goeie band met de verpleging , aangezien het al de 2de maal is dat ze hier ligt voor een tijdje , ze wilde vanmiddag geen patatjes eten , maar toen de verpleging het gaf was het allemaal geen probleem, de deugniet ! :-D deze namiddag kreeg yfe een onderzoek , daarna zijn yorim en ikzelf ook op hartonderzoek moeten gaan , daar weten we nog geen uitslag van. De prof sprak vandaag om dus toch die chip te plaatsen eventueel deze week nog of wel volgende week , ik ben benieuwd wanneer het zal zijn. ikzelf ben nog steeds een beetje in shock van yfke haar laatste aanval en krijg het beeld maar niet uit mijn gedachten , ik ga er mee gaan slapen en sta er mee op. Vandaag is tante sanne , yurre gaan ophalen in school !! hij was super blij !! het is een beetje zoeken voor ons om alles zo goed geregeld te krijgen op afstand , maar het lukt ons. toen we daarnet op gesprek waren bij de prof kon ik mijn tranen niet meer bedwingen :-(. Het is allemaal zo moeilijk en zo lastig, ik mis yurre zo hard , ik mis mijn moeder , want mijn mamatje zie ik zo graag en ga ik iedere dag naar toe, terwijl ik dit hier allemaal zit te typen lopen de tranen weer langs mijn wangen,...sommige mensen denken dat dit allemaal aandacht is van ons meisje , maar ik kom er met mijn hoofd niet bij wie er zo laf is om zo een dingen te denken, mensen die dit denken nodig ik allemaal uit om even in onze schoenen te staan en ons verdriet en ellende te voelen !

klop klop , dag mevrouw ik ben prof...(ik ben haar naam alweer vergeten, maar ik dacht EINDELIJK HALLELUJA EEN PROF EINDELIJK). Ze vertelde dat het echt wel veel is 6 keer zo een aanval in een maand tijd, en zeker de laatste waar ik de mug heb moeten voor bellen , ze is er ook van bewust dat het voor ons heel slopend en een heel lang traject is. (gisteren heb ik mijn frustraties uitgesproken tegen een verpleegster en een arts).morgen krijgt yfe een ECG, En duwen ze op een ader in haar nek ( volgens de prof een belangrijke ader) dit is een onderzoek om te kijken of haar hart stopt met kloppen. we wachten nog een week af , en als ze tegen dan geen aanval gezien hebben , gaan ze weer overleggen met het cardiologen team om een chip in te planten (zoals dr vakssman van rijsel al een heel eind voorstelt )! met deze chip kunnen we naar huis , en als ze dan een aanval heeft komt alles direct toe hier in de kliniek normaal !! ik hoop echt oprecht dat dit nu EINDELIJK hopelijk gauw een eind aan ons verdriet kan zijn , en dat we weer kunnen genieten. Ikzelf ben echt gekraakt , ik heb zelfs geen pyjama's genoeg voor de tijd die yfe hier nu nog zal liggen , straks maar even online pyjamatjes bestellen ! :-D (nog een reden om te shoppen). wij houden ons echt sterk en heel sterk , maar soms lukt het mij echt niet , soms zie ik door het bos de bomen niet meer, maar dan is er altijd wel iemand die me weer kan opvrolijken of me moed kan inspreken!! bedankt daar voor , ik ben ook wel benieuwd wie allemaal mijn blog leest?? geven jullie even een seintje ? woensdag zie ik eindelijk yurreke terug, we bellen dagelijks en hij heeft een cadeautje gemaakt voor zus , hij ging het niet verklappen en daarna zei hij : tis een clowntje die ik zelf gemaakt heb met mijn strijkpareltjes !! hij was nog aan het sparen voor een vitamini knuffel voor zijn zusje , donna had super veel stickers in de brievenbus gestoken ! super lief van haar, maar door het voorval van yfe zijn we niet meer om een knuffel kunnen gaan, yurre is in ieder geval super trots op zijn clowntje die hij gemaakt heeft en ikzelf sta te popelen om mijn stoere vent terug te zien en om zijn clowntje te zien !! nu besef ik nogmaals , ik kan echt niet zonder mijn kinderen en mijn familie en vrienden !! bedankt aan iedereen die onze blog leest en die er is voor ons ! <3 

gisteren avond zei mijn ventje , jij zou beter eens meegaan op hotel met mij want je zit er helemaal onderheen , je moet echt eens uit die kliniek , en ze zorgen hier goed voor ons meisje ,...na bijna een uur twijfelen , en emilie en anita gevraagd te hebben wat hun mening was ben ik meegegaan met yorim , met een piepklein mini hartje. Maar eerlijk ? het heeft eens goed gedaan om uit de kliniek te zijn. deze morgen daar nog een snelle douche genomen , en tegen dat het 8uur was stond ik al terug bij mijn popje in de kamer , ik vroeg direct aan de verpleging , hoe is het deze nacht gegaan? dingen die gemeld moeten worden? ze zei: "nee hoor , alles was in orde , goed geslapen , niks op aan te merken , heel flink geweest". ik dacht super !! dat hoor ik graag. na een paar minuten kwam er een kinderarts binnen , (alweer een andere dit is dan onder tussen al 5 keer een andere arts geweest). de arts vroeg aan mij : " hoe is het deze nacht geweest"? sorry mevrouw , maar ik heb deze nacht niet bij mijn popje geslapen om even mijn batterijen terug op te laden..maar de verpleging wist me te zeggen dat alles in orde was ! ondertussen stond de verpleegster nog in de kamer , en ze zei : deze nacht weer haar hartje een paar keer gedaald , want daarna hebben we nog een halfuur in de kamer gestaan om te zien of ze het nog deed....WTF???????????? MEENT ZE DIT NOU????? TEGEN MIJ ZEI ZE DAT ALLES NORMAAL WAS,????

toen ik ons verhaal deelde op Facebook om mensen te zoeken die ons verhaal herkende kreeg ik een berichtje in mijn inbox van magali , magali is een mama van 2 sterrekindjes , een mama die ik bewonder , een mama met het juiste hart , een mama die door haar grootste verdriet heen , ook andere mensen helpt ..zoals mij !! magali heeft ons op weg geholpen , magali heeft ons de naam van een arts gegeven die ons op de goede weg heeft geholpen , door haar zijn we een grote stap verder , ik ben je eeuwig dankbaar magali , voor alles echt waar voor alles!!! Het verdriet die je dagelijks moet dragen verdien je niet echt waar , uw 2 engeltjes zitten op uw schouder en leven verder in je hart <3