En dan is het moment daar ...dat je weer moet slapen...

nog snel even naar het toilet, pyjama aan en mijn bed in duiken. MAAR Eerst mijn avond ritueel ...naar mijn lieve kindjes gaan kijken. Zachtjes duw ik Yurre zijn deur open , ik zet me neer naast zijn bedje ..spontaan beginnen de tranen langs mijn wangen te lopen, ik streel door zijn mooie blonde haren en denk "ventje hoe lang ga ik je deze week moeten missen ? Hoelang zal zusje in het ziekenhuis zijn"?? En dan komen de twijfels ...ben ik wel een goeie moeder ? Dat ik een week bij mijn zieke dochter in de kliniek blijf zonder mijn zoontje te zien zoals de vorige keer als mijn dochter in de kliniek lag ..ben ik wel een goeie moeder ? Is hij gelukkig ?? Ik probeer mijn tranen te bedwingen , maar het lukt niet ! Ik Duffel Yurre in , en geef hem een zoen op zijn voorhoofd. Vervolgens ga ik naar mijn meisje haar kamer ...mijn kleine meid...mijn angst overheerst mij voor de operatie donderdag , ik krijg Het koud ,al huilend Duffel ik haar in , en geef ik haar een zoentje , ik maak een kruisje op haar voorhoofd en kan enkel maar denken:aub laat alles goed komen met haar , aub aub aub . Al huilend kruip ik onder mijn dons ..weer een slapeloze nacht, want morgen kan ik zeggen "overmorgen is het zo ver , we worden verwacht in Leuven". Zo bang , voor wat nog komen gaat , mijn kinderen zijn mijn grootste liefde , ik hou zoveel van hen en ik bid ,ik smeek , ik hoop en ik geloof dat we hopelijk weer snel kunnen genieten van ons gezin. Liefs, Joyce xxx