Mijn laatste post is alweer bijna 2 jaar geleden. Mijn laatste post ging over Hoe en waar ga ik bevallen? HELP! Ondertussen is ons tweede meisje alweer bijna 1,5 jaar en wordt onze oudste prinses morgen alweer 4 jaar! 4 jaar, waar blijft de tijd. 

28 weken, het begint nu toch wel tijd te worden om serieus na te gaan denken waar ik wil bevallen, hoe ik wil bevallen en alles wat daarbij komt kijken. Toch? Wanneer het mogelijk is, wil ik heel graag in bad bevallen. Ik heb hier veel goede dingen over gelezen. Mocht jij hier ook ervaringen mee hebben, goed of slecht, laat het dan even in de reacties achter of stuur mij een privebericht op Instagram alsjeblieft. Helaas zijn dit dingen die je niet altijd voor het zeggen hebt en is het ook wel afhankelijk van de conditie van je baby en van jezelf. Daarbij zijn het nu ook rare tijden zo met Corona en zijn er ook weer hele andere maatregelen qua bevallen. Maarja met of zonder die maatregelen, bevallen moet je! Nu is het ook de vraag of ik überhaupt vaginaal kan bevallen omdat mijn placenta met 22 weken nog links onderin aan de achterkant lag. Met 31+6 weken, op 7 april, heb ik hiervoor nog een check om te kijken of de placenta goed naar boven is gegroeid. Mocht dit niet het geval zijn, moet er een keizersnede ingepland worden. Wanneer ik deze check heb gehad zal ik hierover nog een blog schrijven.

Afgelopen dinsdag, 9 maart, heb ik weer de controle gehad bij de gyneacoloog. Ik was op dit moment 27+5 weken zwanger. Dit keer was ik samen met mijn man Steven, onze dochter Faye was voor het eerst sinds lange tijd uit logeren bij mijn schoonvader. De echo was goed, de metingen klopten en alles zag er weer goed uit. Ons meisje werd al geschat op 1161 gram, iets zwaarder voor dit termijn, maar dat is niet erg. Zoals alle andere keren werd ik ook weer inwendig gecheckt of dat er nog geen ontsluiting was of andere gekke dingen. Dit wordt elke 3 weken gecheckt in verband met de vroeggeboorte van Faye met 29+5 weken. Ook dit zag er allemaal prima uit. Daarnaast werd ook nog mijn bloeddruk opgemeten en die was dit keer zelfs iets lager dan normaal, zal dit komen doordat Faye er niet bij was? (Grapje natuurlijk).

Voor de geboorte van Faye heb ik natuurlijk een week opgenomen gelegen door de bloedingen. Voornamelijk moest ik in bed liggen en toen de bloedingen stabiel bleven, mocht ik uiteindelijk af en toe de afdeling op om daar een stukje te lopen. Na een paar dagen mocht ik ook van de afdeling af. Ik voelde me al heel snel thuis in het Maxima Medisch Centrum. Dit zal waarschijnlijk niet anders geweest zijn in een ander ziekenhuis maar daar heb ik nu natuurlijk geen ervaring mee.

Na iets meer dan een jaar begon het toch ergens wel te kriebelen. Faye is eigenlijk een vrij makkelijk kind, sliep vrij snel door met hier en daar wat probleempjes op dit gebied en we hadden eigenlijk niet zoveel te klagen. Steven was hier echt nog niet klaar voor en was bang dat een eventuele tweede baby echt een drama zou worden. Want ja, als het eerste kind `perfect` is kan het alleen maar erger worden. In de tussentijd heb ik het hier en daar wel eens laten vallen en werd er ook wel eens gevraagd of wij nog een tweede kindje zouden willen als dit ons opnieuw gegund zou zijn. Ik riep volmondig ja maar gaf ook aan dat Steven er nog niet aan toe was en dat er wellicht ook geen tweede kindje zou komen.

Zoals verwacht was het mega rustig op de weg en zijn we elke 2 a 3 uur even gestopt om Faye te voeden en te verschonen, daarna zijn we meteen weer doorgereden. We kwam rond een uurtje of 22:00 aan in Berlijn bij mijn schoonmoeder, hebben de spullen binnen gebracht en zijn ons eigenlijk meteen klaar gaan maken om naar bed te gaan. Een uurtje later lagen we in bed. Kort na 12 uur werd Faye wakker voor haar volgende voeding, ja het was oud en nieuw maar na zo´n lange reis heb je echt geen zin om nog de halve nacht op te blijven om een beetje vuurwerk te kijken.

Faye deed het eigenlijk vanaf moment 1 best goed voor haar termijn. Ze heeft onwijs veel geluk gehad dat ze nog een week is blijven zitten nadat de longrijpers zijn geplaatst. Hierdoor hebben de longrijpers goed hun werk kunnen doen en hoefde ze dus niet zoveel beademd te worden. Zondag is ze geboren en op dinsdag hebben ze voor het eerst geprobeerd haar zonder C-pap te laten, dit ging nog niet helemaal goed dus de C-pap werd weer teruggeplaatst. Op woensdag hebben ze het opnieuw geprobeerd en toen lukt het haar wel om compleet zelf te ademen, hoe knap! Zo trots dat ze het zo snel al zo goed deed.

Wauw, wat was dit heftig, zwaar en ontzettend emotioneel. Ik ben gewoon mama geworden van dit prachtige kleine wondertje. Er stonden in totaal 3 personen klaar die Faye hebben opgevangen en hebben gecheckt. Doordat ze te vroeg is geboren, is ze meteen in een doorzichtige plastic zak gedaan waardoor ze niet te veel warmte zou verliezen. Ze is meteen helemaal van top tot teen gecheckt en aan de C-pap gelegd voor de beademing. Nadat ze stabiel was en volledig gecheckt, mocht ik haar kort vasthouden. Daarna is ze naar de NICU gebracht in de couveuse. 

Ik wil verder schrijven over het moment dat we aangekomen zijn in de kamer vol met artsen, maar het beeld is totaal zwart. De bevalling zette op dat moment gelukkig niet door!