3 jaar geleden
Opnieuw zwanger en 20 weken echo
Na de geboorte van Faye heb ik gedacht dat we het alleen bij Faye wilde laten. Mijn wens was wel altijd 2 kindjes en het geslacht maakt mij echt niet uit. Steven dacht hier precies zo over na de geboorte van Faye, hij was ook bang voor herhaling van de vroeggeboorte.
Na iets meer dan een jaar begon het toch ergens wel te kriebelen. Faye is eigenlijk een vrij makkelijk kind, sliep vrij snel door met hier en daar wat probleempjes op dit gebied en we hadden eigenlijk niet zoveel te klagen. Steven was hier echt nog niet klaar voor en was bang dat een eventuele tweede baby echt een drama zou worden. Want ja, als het eerste kind `perfect` is kan het alleen maar erger worden. In de tussentijd heb ik het hier en daar wel eens laten vallen en werd er ook wel eens gevraagd of wij nog een tweede kindje zouden willen als dit ons opnieuw gegund zou zijn. Ik riep volmondig ja maar gaf ook aan dat Steven er nog niet aan toe was en dat er wellicht ook geen tweede kindje zou komen.
Een paar maanden later, Faye was toen bijna 20 maanden, begon Steven zelf over dit onderwerp en vroeg hij hoe ik er in stond. Ik keek hem goed aan om te kijken of hij mij niet in de maling nam en riep meteen dat ik dit wel zou willen maar dan zou ik mijn pil tot eind 2020 slikken, dan was het op. Dus hij vroeg mij waarom ik niet meteen wilde stoppen? Naja ik dacht ik maak mijn pil gewoon op en dan ja, geen idee. We dachten allebei dat het weer minimaal een jaar zou duren dat ik zwanger was dus ik nam begin juli mijn laatste pil.
Na 2 keer ongesteld te zijn geworden, juli en augustus, had ik 23 september een hele lichte zwangerschapstest in mijn handen. Wauw, ik was gewoon al zwanger en hoe snel ook!? Vol ongeloof keken wij elkaar aan en spraken tegelijkertijd uit, oké dit was wel belachelijk snel. De symptomen werden met de dag heftiger en ben er goed ziek van geweest tot week 15/16. Met 12 weken heb ik al een werkverbod gekregen van mijn gynaecoloog om een eventuele tweede vroeggeboorte te voorkomen, vanaf het begin van de 5e maand mocht ik Faye niet meer tillen of zware dingen en moest ik het echt rustiger aan doen.
De weken vlogen voorbij en vorige week donderdag heb ik met precies 22 weken de 20 weken echo gehad. Hier moest ik helaas alleen naartoe en vond dat best wel een beetje spannend. Het was in het Duits en ja, al die medische termen en dan ook nog eens in een andere taal. De gynaecoloog die ik had, had ik ook bij Faye maar door het mondkapje herkende ik hem niet, oeps. De baby liet de eerste 5 minuten al zien wat het was, HOERA EEN MEISJE! De symptomen zeiden een jongen maar mijn gevoel zei een meisje. Al met al zag alles er goed en wel uit. Ik moet alleen rond de 32 weken (31+6) weken nog een keer terugkomen omdat mijn placenta nog niet goed ligt. Deze ligt links onder achterin. Bij de volgende check wordt er gekeken of de placenta goed is komen te liggen, anders is er een grote kans dat de baby geboren moet worden met behulp van een keizersnede.
Bij eerdere echo´s dacht onze eigen gynaecoloog al een keer gezien te hebben dat het een jongetje zou worden maar hij wist dit niet 100% zeker. Steven was mega blij en vertelde het aan iedereen dat het zo zou zijn. Ja, ik heb het ook verteld maar wel onder voorbehoud omdat de arts niet 100% zeker was en mijn gevoel ook zei dat het geen jongetje ging worden. Bij een volgende afspraak zag hij niks meer en heeft hij lang zitten zoeken. Uiteindelijk kwam hij tot de conclusie dat het waarschijnlijk toch een meisje zou worden. Oooh, je had Steven zijn hoofd moeten zien, HI-LA-RISCH!
Al met al verloopt deze zwangerschap eigenlijk vrij prima, op het hele begin na dan, maar dat nemen we maar voor lief! De babykamer is al zo goed als af en ben ik op de dag van plaatsen alweer 23 weken zwanger. Op naar de minimaal 37 weken!