En daar zit je dan, op de bank een blogje te schrijven in de wetenschap dat morgen of hooguit overmorgen ons langverwachte kindje geboren zal worden. Een raar idee. Steeds het gevoel te hebben dat dit kindje voor de uitgerekende datum zou komen, de datum die inmiddels al 13 dagen is verstreken. De 42-weken grens die nadert en daardoor ook de kans op een spontane bevalling steeds kleiner wordt.

Daar is hij dan, de dag dat mijn dochtertje voor het laatst doorbrengt op de peuterspeelzaal. Enige weken geleden kregen we bericht dat ze gaan verhuizen en dat vond ik erg jammer. Dan moet ze na de vakantie nog vier weken naar een nieuwe locatie, met nieuwe juffen en dan naar de kleuterschool. Na lang wikken en wegen hebben we dan ook besloten om haar maar tot de vakantie te laten meedraaien en na de vakantie te laten proefdraaien op de lagere school, 1 ochtend per week! 

De baby kan ieder moment komen, de eerste voorweeen zijn weer een feit geweest vorige week. Dat heeft me even zo aan het denken gezet dat ik na deze voorweeen een halve nacht wakker heb gelegen om na te denken wat ik allemaal nog moest doen. En zo de volgende dag meteen het huis gepoetst, ziekenhuistasje klaargezet, geboortekaartjes besteld en de envelopjes opgehaald om te schrijven. En zo dacht ik er grotendeels klaar voor te zijn.....

Mijn dochter at vroeger alles, en nu (bijna vier).... is ze zo kieskeurig als wat. Groenten eet ze bijna niet, fruit beperkt zich ook tot een appel en een banaan. Ook geen snoepert, zo nu en dan een koekje gaat er dan nog wel in. Wij hebben er samen voor gekozen om geen strijd aan tafel te hebben. Eten wat de pot schaft, wil je niet eten dan maar niet. Toetje mag ze wel maar wil ze ook vaak niet. Is dit nu de leeftijd om toch maar wel strakke lijntjes aan te houden? Of zullen we het zo houden en maar zien waar het schip strand? Ze ziet er voor ons goed uit hoor? Gewoon een gezonde meid, normaal van postuur, knappe dame. Ze is ook geen drinker, op zich heb ik er ook niet zo heel veel moeite mee hoor maar het zou straks toch wel fijn zijn als ze wat makkelijk mee eet. Brood daarentegen eet ze wel veel. ze is dan weer geen ochtendmens dus ontbijt is lastig maar als lunch eet ze zo drie a vier boterhammen.... wel alleen met pindakaas of vlokken, vooral niet hartig beleg..

Het is even een beetje een dilemma, nou nee na woensdag ben ik er wel over uit hoor maar het houdt me nog wel een beetje bezig. Mijn dochtertje van drie en een half gaat twee keer per week naar de peuterspeelzaal. Eigenlijk ging mijn zoontje nooit mee om haar te brengen omdat er altijd wel iemand thuis was. Maar nu breng ik haar zelf omdat ik met verlof ben en gaat hij steeds mee. Eerst drama, mijn dochter huilen omdat ze bij mij thuis wilde blijven en mijn zoontje huilen omdat ik hem niet vanaf de peuterspeelzaal mee naar huis kon krijgen. Daar sta je dan!

eindelijk heb ik dan sinds twee weken vakantie, deze week mijn derde week en volgende week begint officieel mijn verlof! En wat is het heerlijk om alleen de natuurlijke wekkertjes te hebben, dat wil zeggen mijn twee andere kindjes van 2 en 3 die op zijn tijd wel even lekker uitslapen tot half tien. Niet meer te hoeven werken, lekker er op uit met mijn twee toppertjes. Nog even genieten nu ik nog lekker mobiel ben, met name op zo'n zonnige dag als vandaag! Heerlijk! Geen tijd, niets hoeven behalve een beetje huishouden, boodschapjes en eten koken..... Dit vind ik toch wel de mooiste fase van het zwanger zijn. Een soort van afscheid van ons oude gezinnetje, voorbereidend op wat komen gaat. Eigenlijk ben ik nog niet toe aan de uitbreiding, ik geniet met volle teugen! Over ongeveer vier weken is het dan wel zover en gaan we met zijn allen hopelijk door met genieten met nog zo'n wereldwonder erbij! Het komt steeds dichterbij...nog even de laatste voorbereidingen en de twijfels weg, wel of geen bakfiets kopen, wel of geen duowagen meer aanschaffen, nog even kraampakket ophalen, kolf laten doormeten en de verbouwing die nog op stapel staat. Het komt allemaal goed, onze kleine spruit komt in een warm nestje!

Afgelopen maandag was het weer zover, we hebben weer een avondje bij de verloskundige waarbij we ons kunnen voorbereiden op de naderende bevalling over zo'n 6 weekjes. De verloskundige vertelt hoe alles in zijn werk gaat, al weet ik dat ook wel zo'n beetje na 1 helse bevalling en 1 superontspannen bevalling. Ze laat de tas zien met spullen die ze altijd meeneemt en ik zie een vrouw uit de groep steeds stiller worden en steeds witter wegtrekken. Ja het is ook niet niks, te moeten bevallen van je eerste kindje en niet weten wat je te wachten staat.

Een paar maanden geleden kwam ik aan bij het zwangerschapsclubje. Bijna iedereen had met bijna 20 weken het kamertje al klaar, naam al bedacht en zelfs al nagedacht over het geboortekaartje. Bij mij was dat wel anders, bij ons is het derde kindje op komst. Dat betekent een andere auto die inmiddels is aangeschaft. Dat is dan ook het enige tot nu toe en ik was er vrij relaxed onder. Maar nu nog een weekje werken tot mijn verlof en het benauwt mij soms! Er moet nog zoveel gebeuren, een zolderkamertje bouwen, kleertjes uitzoeken, uitzet weer compleet maken en geboortekaartjes uitzoeken. Verstand zegt dat de baby de eerste zes maanden toch gezellig bij mama ligt maar gevoel zegt opeens, vanuit het niets, dat het allemaal spik en span moet zijn! Bijna verlof en dan snel aan de slag. We moeten het hoofd maar koel houden, alles rustig aan en ach inderdaad wat heeft een baby nu nodig. Mama - en papaliefde, een bedje, een badje en mooie kleertjes. Het komt allemaal goed, nog even genieten van mijn twee lieve kindjes, met dit mooie weer is dat geen problem. Laat maar komen die zomer, vele bezoekjes aan de kinderboerderij, leuke dingen doen en tussendoor de babywasjes alvast wat draaien. Papa aan het werk op zolder om het extra kamertje in orde te maken. Wat word je toch makkelijk met een tweede of derde kindje. Doe ik hem of haar tekort? Nee toch?

En daar komt dan het moment dat toch eindelijk het moment nadert. Het moment dat mijn oudste kindje, een dochter, bijna naar de basisschool gaat. Het is nu altijd al lastig om haar op de peuterspeelzaal achter te laten omdat ze het juist ook zo fijn vindt bij mama thuis en het liefst ook de ochtend lekker omleutert in en rondom huis. En dan over een paar maanden, na de zomervakantie, vijf dagen per week naar school. Continurooster, vijf dagen per week van half negen tot kwart over twee gescheiden van mama. Niet meer de nostalgische woensdagmiddag vrij, niet meer even een boterham thuis eten tussen de middag. Maar wat zal ze het ook leuk vinden, wat heeft ze zin om te leren schrijven, wat vindt ze het leuk om met andere kindjes te spelen. En wat zal mama het leuk vinden om wat meer tijd te hebben met de jongste en de baby op komst.  Het proces van loslaten, het blijft moeilijk. Wat ligt het inschrijfformulier voor de school alweer een tijd te wachten in het bakje to-do.... eindelijk maar eens knopen doorhakken, accepteren dat kleine kindjes groter worden. Hun voetjes zetten in een wereld van onafhankelijkheid, stap voor stap. En maar hopen dat ze na schooltijd hun verhaal uitgebreid gaan doen na schooltijd zodat mama toch niet zoveel hoeft te missen van de belevenissen van de dag. Maar eerst.... nog even genieten van hopelijk een mooie zomer met alle vrijheid!