"Toetie, ga je papa een kusje geven? En je broertje  ook? Je gaat lekker naar bed". Ze kijkt op vanuit het zwembadje in de tuin, waar ze met een schepje en een bakje water heen en weer schept in een ander bakje. Ze staat op en gooit met haar linker hand het groene bakje in het water. "Boem!!" roept ze. Ze kijkt naar het roze schepje in haar andere hand en gooit die achter het groene bakje aan. Ze staat op vanuit haar hurken en sjokt richting de achter deur. Met haar luier van inmiddels 5 kilo op haar enkels. Ze liep lekker in haar luier rond vanwege het warme weer en was met haar billen in 't water gaan zitten. 

Mijn dreumes, ze is echt zo grappig. Haar mimiek is zo sprekend en ze kan zo goed acteren dat ik soms twijfel aan haar echtheid van de drama. 

Iedereen heeft het er over en ook ik ga het er even over hebben. Ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Overal waar je kijkt, gaat het er over. Heel het dorp, land, continent en de wereld heeft het er over. Het corona virus. En het is me nogal wat. Iets wat ik in het begin, als vele andere waarschijnlijk, totaal onderschat had. Ik vind het niet heel eng nu ik zwanger ben. Er is geen bewijs dat zwangere vrouwen 'meer' vatbaar zijn dan ieder ander maar ik kijk wel uit en probeer zo goed mogelijk op te letten. 

Daar was ik weer na een paar maanden radiostilte. Ik kan allerlei dingen opnoemen waarom er geen blog verscheen maar, ik had gewoon geen inspiratie, geen zin, tijd en was extreem vermoeid. Want ik ben (weer) zwanger! YEAH!

Wat is deze fase een heerlijke, gezellige fase. Ook heeft hij zijn pittige kanten maar ik wil graag de leuke dingen belichten. Mijn dochter is nu 14 maanden. Vanmorgen moesten wij ons weer melden bij het CB en we waren maar net op tijd. Ik had last minute besloten dat we de rit daar naar toe wel konden wandelen maar ik heb de reistijd toch iets onderschat. Dus halve wegen moest ik toch even het tempo versnellen en daardoor kwam ik als een hijgende hond daar aan. Gauw die kleine uitkleden en het informatie boekje afgeven. We mochten gelijk komen wegen en meten en daarna door naar de kinderarts. Dit was een uitgebreid consult en heb dan ook ruim een half uur binnen gezeten. Van alles besproken over haar ontwikkeling, eet en slaap gedrag, klim, klauter en loop ontwikkeling en over haar gezondheid. Dit was allemaal goed. Sinds vandaag kan ze dus zelf de trap op klimmen. Tree voor tree maar dit gaat nu al speedy. Hoe leert ze dit toch zo snel? Net zo als het klimmen op de bank. Voorheen kon ze alleen in het midden van de bank er op klimmen omdat we een hoek bank hebben, had ze in het midden genoeg steun om haar been erop te gooien en zich zelf omhoog te trekken. Nu maakt het niks meer uit en kan ze overal klimmen. Aan het einde van het consult kreeg E. nog twee prikjes en dat was even brullen. Ze keek na afloop heel boos naar de kinderarts (haha). Gelukkig was ze goed te troosten. 

Dat we er even tussen uit wilde in onze vakantie, dat stond vast. We twijfelde tussen Valencia en Lissabon. Beide steden waren we nog nooit geweest en spraken ons erg aan. Na wat speurwerk op het net hebben we besloten om naar het zonnige Valencia te gaan. Ik regelde oppas voor onze dreumes, boekte een instragram-waardige airbnb, boekte tickets en de voorpret kon beginnen.

Dit is toch wel een veel gestelde vraag. "Hoe doe jij dat?" Krijg ik regelmatig te horen. Nou, daar kan ik heel kort over zijn. of eigenlijk heel lang. Want als je vaker mijn blogs leest, weet je dat ik soms vrij lang van stof kan zijn. :) 

Twee weken geleden werd mijn dochter 1. Hieperdepiep! We hebben het op een zondag middag klein gevierd met de opa's en oma's en met mijn zwager en schoonzusje. E. vond het cadeaupapier dat om haar gekregen cadeautjes zat vele malen interessanter, en geef haar geen ongelijk haha! Ze had van alles gekregen: een puzzel, loopkarretje, boekjes om zelf te lezen, een boek om voor te lezen, een autobaan, kleurpotloden, van ons kreeg ze een Ikea keukentje en we mogen van opa en oma nieuwe schoenen uitzoeken. en dat laatste is nog wel een ding.

Oh wat voelde ik mij burgerlijk en trots tegelijk dat ik vanmiddag mijn kindje mocht ophalen bij het KDV. Ik vond het zo onwijs leuk om te doen. Terwijl dit voor mij meestal de normaalste zaak van de wereld is. Ik werk namelijk op het zelfde KDV als waar mijn kind heen gaat. Maar vandaag was ze een ochtendje extra, en dat gebeurd niet zo vaak. Mijn vriend bracht haar vanmorgen weg en ik kon heel fijn even uit slapen en had een paar uurtjes voor mijzelf. Wat was dat fijn! Begrijp mij niet verkeerd hoor. Ik vind mijn kindje super leuk en ik vind het mama zijn ook geweldig maar soms mis ik gewoon even die me-time. Even s ochtends opstaan en zelf kunnen kijken hoe de dag loopt. Lekker lang douchen, even een wasje aan zetten en doen wat IK wil. Heerlijkheid!