Lekker burgerlijk

Oh wat voelde ik mij burgerlijk en trots tegelijk dat ik vanmiddag mijn kindje mocht ophalen bij het KDV. Ik vond het zo onwijs leuk om te doen. Terwijl dit voor mij meestal de normaalste zaak van de wereld is. Ik werk namelijk op het zelfde KDV als waar mijn kind heen gaat. Maar vandaag was ze een ochtendje extra, en dat gebeurd niet zo vaak. Mijn vriend bracht haar vanmorgen weg en ik kon heel fijn even uit slapen en had een paar uurtjes voor mijzelf. Wat was dat fijn! Begrijp mij niet verkeerd hoor. Ik vind mijn kindje super leuk en ik vind het mama zijn ook geweldig maar soms mis ik gewoon even die me-time. Even s ochtends opstaan en zelf kunnen kijken hoe de dag loopt. Lekker lang douchen, even een wasje aan zetten en doen wat IK wil. Heerlijkheid! 

Zo had ik een kraambezoek gepland staan vandaag bij een vriendin. Samen met een andere vriendin had ik afgesproken bij een winkelcentrum in Utrecht om nog even een kraam cadeautje te kopen en vervolgens gingen we samen daar een bakkie doen. Wat een klein hummeltje, zeg! Echt gek om te zien. 3 weken oud. Ik kan mij haast niet meer voorstellen dat E. zo klein is geweest. We hebben heerlijk zitten kletsen en na een uurtje zijn we weer weg gegaan. Ik had mijn vriendinnetje weer afgezet bij haar auto, die nog op de parkeer plaatst stond bij t winkelcentrum en zelf ben ik nog even naar wat winkels geweest. Ik had grootse plannen. Even lekker winkelen, naar de Action en Xenos en als ik nog tijd had even een broodje halen of boodschappen doen. Maar na drie kwartier was het alweer tijd om terug te gaan naar huis want ik moest E ophalen. Eerst even gauw langs huis om de draagzak te halen want er is markt in het dorp. En goed weer dus het leek mij leuk om even een rondje te wandelen. 

Toen ik binnenkwam op het KDV zag ik mijn collega in de gang staan met E. op haar arm. Ze waren net onderweg naar een andere groep om even te gaan spelen. E. zag mij binnen komen en glunderde. Ik begroette haar en mijn collega en kletste nog even na. Over 1,5 week gaat E. starten op de verticale groep ipv de babygroep. En die collega zou haar nieuwe leidster worden. Dus dat was mooi want nu hadden ze elkaar alvast een keertje gezien. E. is erg gevoelig voor nieuwe gezichten en hecht zich graag aan een paar vaste mensen. Dus ik vond het erg fijn dat ze alvast met haar een ochtendje had door gebracht. 

Na de overdracht deed ik E. bij mij in de draagzak en liep naar de auto. Daar deed ik haar tas in en haar jas, want die hadden we niet echt nodig. Mijn collega van mijn eigen groep kwam ik ook tegen in de gang en zij had op dat moment pauze. Ze besloot om mee een rondje te wandelen over de markt. Dat was even gezellig! Nog even een zak kibbeling gehaald voor thuis en toen liepen we alweer terug naar de auto. Samen met haar aap knuffel zat ze naar buiten te kijken. Terwijl ik allerlei kinderliedjes zong, bounchte zij druk met haar hoofd heen en weer. Ze vindt het helemaal het einde als ik voor haar zing. Ze begint dan lekker mee te hossen en als ik stop dan kijkt ze me aan met een blik van; hoe durf je te stoppen. Dan moet ik altijd heel hard lachen en daarop gaat zij weer lachen. Ze is zo'n heerlijk portret. Ze had van de week ook laten zien dat ze goed kan acteren. Ik ben wel wat gewend van mn werk maar als je eigen kind dit ineens doet is het hilarisch. Huilen om niks. Aan mn benen hangen omdat de fles melk nog in de magnetron staat en niet snel genoeg klaar is of als ik nee zeg als ze weer eens aan 't stopcontact wil zitten. Dikke krokodillen tranen rollen dan over d'r wangen. 

Herken jij dit? Wat doe jouw kindje als je zegt dat iets niet mag?