CB bezoek & het bos

Wat is deze fase een heerlijke, gezellige fase. Ook heeft hij zijn pittige kanten maar ik wil graag de leuke dingen belichten. Mijn dochter is nu 14 maanden. Vanmorgen moesten wij ons weer melden bij het CB en we waren maar net op tijd. Ik had last minute besloten dat we de rit daar naar toe wel konden wandelen maar ik heb de reistijd toch iets onderschat. Dus halve wegen moest ik toch even het tempo versnellen en daardoor kwam ik als een hijgende hond daar aan. Gauw die kleine uitkleden en het informatie boekje afgeven. We mochten gelijk komen wegen en meten en daarna door naar de kinderarts. Dit was een uitgebreid consult en heb dan ook ruim een half uur binnen gezeten. Van alles besproken over haar ontwikkeling, eet en slaap gedrag, klim, klauter en loop ontwikkeling en over haar gezondheid. Dit was allemaal goed. Sinds vandaag kan ze dus zelf de trap op klimmen. Tree voor tree maar dit gaat nu al speedy. Hoe leert ze dit toch zo snel? Net zo als het klimmen op de bank. Voorheen kon ze alleen in het midden van de bank er op klimmen omdat we een hoek bank hebben, had ze in het midden genoeg steun om haar been erop te gooien en zich zelf omhoog te trekken. Nu maakt het niks meer uit en kan ze overal klimmen. Aan het einde van het consult kreeg E. nog twee prikjes en dat was even brullen. Ze keek na afloop heel boos naar de kinderarts (haha). Gelukkig was ze goed te troosten. 

Wat ook ontzettend leuk is, is dat ze zwaait naar alles en iedereen die we voorbij zien komen. Vanmiddag tijdens het wandelen naar het bos. kwamen we van alles tegen. Fietsers, bouwvakkers, moeders met kinderen, de lijnbus, tractor maar ook een vrachtwagen en overal werd naar gezwaaid. Helaas zwaait niet iedereen terug want veel wandelaars en fietsers zijn druk met hun telefoon. Jammer voor hun dat ze geen blije glimlach van mijn kind kunnen zien. Ondertussen zingen we nog een liedje en zijn we alweer op plek van bestemming. Namelijk, midden in het bos. Wat een heerlijke plek! Ik had mijn camera mee genomen om wat fijne herfst kiekjes te maken van mijn kind. Maar helaas dacht zij er anders over en zetten het op een brullen zodra ik haar op de grond zette. Toch maar wat foto's gemaakt en daarna maar weer door gelopen naar huis. Gauw naar bed want misschien is ze toch ook wel een beetje moe en wellicht heeft ze last van de gekregen prikjes.