Na het vreselijkste telefoontje dat ik moest voeren met mijn man om te vertellen dat onze knappe kereltjes niet meer leefde is alles als een waas langs me heen gegaan. 

Soms zijn er van die momenten dat ik onze jongens ineens extra erg mis. Vandaag is zo'n dag. Er blijven twee plekjes leeg aan tafel. 

19 oktober was het dan zover de lipsluiting. De dag waar we eerste instantie naar uitkeken. Gek eigenlijk dat je daar naar uit kon kijken. Maar wat niemand echt begrijpt dat het loodzwaar is. Afscheid nemen van het koppie wat zo mooi en vertrouwd is jij bent jij. 

Daar is eindelijk mijn 2de blog. Het heeft even geduurd. Inmiddels ben ik 10 weken geleden bevallen van onze fantastische zoon Andries. 

Yes.......Op 25 oktober 2019 eindelijk 2 streepjes op de zwangerschapstest. Wat intens blij waren we. Maar durfde het toch ook niet te geloven en te hopen dat alles goed zou gaan. Want na ons verlies van onze prachtige jongens Vlindertje en Sterretje durfde we dit niet meer te geloven. Het waren toch 2 heftige jaren. Ik merkte aan mezelf dat ik vrij snel weer het verlangen had om zwanger te worden, misschien was dat op dat moment het weg stoppen van emotie. Helaas lukte het zwanger worden niet zo snel als ik maar wilde. Mijn man die had er alle goede hoop in en wist dat we echt zwanger zouden worden en een prachtig kindje gaan krijgen.