Toen mijn nageboorte, de placenta, door heel de kamer verspreid lag en de dames drie kwartier bezig geweest zijn met het opruimen ervan, heb ik het gevraagd. 'Is alles eruit?'. Mijn collega heeft de ervaring gehad dat niet alles eruit was en heeft veel pijn daaraan gehad. 

Zoals je hebt kunnen lezen in mijn vorige blog, was de bevalling niet heel prettig verlopen. Het heeft echter nog een staartje.. 

Van de week was ik op televisie bevallingen aan het bekijken, toen ik meerdere keren in huilen uitbarstte. Huh, waren de hormonen zo aan het huishouden in mijn lijf, of was er toch iets anders aan de hand? Ik was met mijn lieve vriendinnetje aan het appen, die ook zwanger is. 

In januari kochten we samen een huis en vierde dit met een housewarming en de verjaardag van vriendlief tegelijk eind maart. Een onwijs gezellig feestje, veel visite gehad (wie kan zich dat nu nog voorstellen..), kortom echt een topavond! We zaten als afsluiting samen in de tuin. Ik sprak uit hoe verbaasd ik was over de vreemde cadeaus waar zijn vrienden toch altijd mee aan komen zetten. Dit jaar kreeg hij een wc bril verkleiner, een slinger met 30 (hij werd 28), vogelvoer en een drinkfles voor een peuter. Dit is blijkbaar iets wat die gasten met elkaar onderling doen. Niet mijn ding.. Maar het wakkerde wel het gespreksonderwerp kinderen aan. Waren we al zo ver? Wilde we het al proberen? We besloten om dit doosje met de pil af te maken en daarna te stoppen. We zouden wel zien wat er zou gebeuren. Met mijn verleden betreft eetstoornis zou dit best eens niet meer natuurlijk kunnen lukken. We zouden het de tijd geven. 

Het heeft even geduurd voor we het daadwerkelijk besefte dat we zwanger waren. Het was ten slotte echt veel sneller dan we van te voren hadden gedacht! Eenmaal aan het idee gewend hebben we het al snel een aantal mensen in onze omgeving verteld. De eerste die ik het heb verteld was mijn schoonzus. Zij was mijn directe collega en met haar rookte ik heel wat sigaretten tijdens de pauzes. Ik kon niet zomaar verkopen dat ik daarmee gestopt was. Zij was de eerste die het wist. Samen gniffelen omdat zij ook heel bij was met het nieuws!

Oh wat had ik het gehad met de mannen! De ene na de andere flapdrol leerde ik kennen. Geen serieuze kerel kwam op mijn pad. Toch maar weer aan tinder, ook geen succes. ‘Nou, ik heb weer een slechte date gehad’ zei ik tegen mijn collega. Waarop zij direct zei ‘oh joh! Mijn broertje trekt ook steeds van die vage vrouwen aan’. 

Mijn naam is Kaylie, 29 jaar oud en wonend in Rotterdam. Ik woon samen met mijn partner (oke, ik zeg liever man. Maar we zijn nu eenmaal niet getrouwd, maar hebben wel een geregistreerd partnerschap. Dus, partner), onze dochter van bijna 2, hond, poes en kat.