Waren we er klaar voor?

In januari kochten we samen een huis en vierde dit met een housewarming en de verjaardag van vriendlief tegelijk eind maart. Een onwijs gezellig feestje, veel visite gehad (wie kan zich dat nu nog voorstellen..), kortom echt een topavond! We zaten als afsluiting samen in de tuin. Ik sprak uit hoe verbaasd ik was over de vreemde cadeaus waar zijn vrienden toch altijd mee aan komen zetten. Dit jaar kreeg hij een wc bril verkleiner, een slinger met 30 (hij werd 28), vogelvoer en een drinkfles voor een peuter. Dit is blijkbaar iets wat die gasten met elkaar onderling doen. Niet mijn ding.. Maar het wakkerde wel het gespreksonderwerp kinderen aan. Waren we al zo ver? Wilde we het al proberen? We besloten om dit doosje met de pil af te maken en daarna te stoppen. We zouden wel zien wat er zou gebeuren. Met mijn verleden betreft eetstoornis zou dit best eens niet meer natuurlijk kunnen lukken. We zouden het de tijd geven. 

Als ik eenmaal mijn ogen ergens op heb, heb ik alleen geen geduld meer. Je kan je daarom vast wel voorstellen dat het doosje met de pilstrip helemaal niet is opgemaakt, maar alleen die huidige maand! 

De eerste maand werd ik dan ook gewoon ongesteld. Ach, ergens had ik verwacht dat het heel lang zou duren of dat het zelfs niet eens zou lukken. Dus de eerste maand ongesteld was dan ook geen verrassing. 

De volgende maand.. We zouden een weekend naar de camping gaan bij mijn schoonouders en schoonzus met gezin. We dronken daar graag een wijntje en rookten daar gezellig wat sigaretten mee. Dit wilde ik natuurlijk niet als ik al zwanger zou zijn. Dus de ochtend voor vertrek een test gedaan. Negatief. Oké oké, niets aan de hand. Maar die maandag was ik nog steeds niet ongesteld geworden. Waar ik het al jaren steevast op vrijdag werd. Oké, nu ook de eerste maand zonder pil gehad, dus het kan zo zijn. Maar daarbij voelde ik mij toch een beetje gek. We besloten om de test klaar te leggen, zodat ik de volgende ochtend met ochtendurine de test kon doen. Dat is de meest geschikte urine zeggen ze. 

De volgende ochtend hup in een bekertje geplast, test erin gehangen. Ja, ik durf het niet in het straaltje te hangen, bang dat ik niet goed kan mikken of over mijn hand plas! Pff, deze test duurt 5 minuten.. Ik kan mij wel even aankleden. Hup de kledingkamer in. Maar die dag kon ik natuurlijk net niet uitkiezen wat ik aan wilde. Ik kwam echt pas een kwartier later terug in de badkamer. Ooh shit, die test! Uhm.. er staat een plusje. Wat houdt dat ook alweer in? Hup, nog een keer de bijsluiter lezen. ZWANGER! maar na 10 minuten niet meer aflezen.. Shit, heb ik te lang gewacht?! 

Ik doe rustig mijn make-up op en bedenk of ik er echt zo lang over gedaan heb om mij aan te kleden. Ja, dat denk ik toch echt wel. Ik ga zachtjes op bed zitten en maak mijn vriend wakker. 'Steef..? Steef!! kijk, kijk, kijk! Hier staat dat we zwanger zijn! Maar misschien heb ik te lang gewacht..' Zijn reactie: 'Ja, zal wel niet dan' en hij draait zich weer om. 'Ik heb nog een test, maar dan moet je ook je bed uit komen. Dan doen we hem samen!'. Met veel tegenspraak kwam hij het bed uit en ging op de wc zitten met de timer van zijn telefoon aan. 

Na vijf minuten stond er een streepje! We zijn zwanger! Hij kroop terug zijn bed in, want het zal echt nog niet. Het zou vast langer duren dan één maand. Ik ging op weg naar mijn werk. 'Zal het dan toch?'