Ik woon in Drenthe in een dorpje heel vlak aan de grens met Duitsland. 

Lente.....Heerlijk, dit is genieten met een dikke grote G.

Doordeweeks ben ik alleen met de kids, papa is Internationaal vrachtwagenchauffeur en alleen in de weekenden thuis. 

13 jaar lang hadden mijn man en ik gedacht dat we kinderloos zouden blijven. Tot in 2011, ik was overtijd en mijn zusje zei, als je het zeker wilt weten moet je een test doen. Een zwangerschapstest? Ik? Nou ja ik dacht dat ik de uitslag wel wist, ik had er in het verleden zoveel gedaan dus ook deze zou wel negatief zijn. Toch maar een test gehaald bij de plaatselijke drogist en weer terug naar het huis van mijn zusje, mijn man is internationaal vrachtwagenchauffeur en de hele week van huis, en ik wou hem niet alleen doen. Ik kreeg gelijk een glas in mijn handen geduwd en naar de wc. De test gedaan en tijdens het wachten zeg ik tegen mijn zusje, heb jij er op gelet of de zandloper het deed?  Ja zo ben ik, pas wanneer je aan het wachten bent de gebruiksaanwijzing lezen van de digitale test. Maar nee zij had daar ook niet opgelet, ik draai me om om te kijken of er een zandloper in beeld was, en toen zag ik het al staan, ik was zwanger. Ik kon niets meer uitbrengen, en met tranen in de ogen van blijdschap draaide ik me naar mijn zusje om en gebaarde haar dat ze de op de test moest kijken. Daar stonden we dan, 2 huilende zussen in de keuken, mijn nichtje van toen 11 jaar, kwam al op ons af en we lieten haar de test zien, ook zij was door het dolle heen, ze werd in plaats van grote zus ook nog eens grote nicht. Mijn zwangerschap was er niet 1 uit een boekje. Het bleek dat ik een tussenschot in de baarmoeder had zitten en moest geregeld in het UMCG worden gecontroleerd. Ook was de kleine te klein voor wat ze moest zijn. 2x per week gingen we naar het UMCG voor een ctg en een echo, om de tien dagen werd er een groeiecho gemaakt. Ook zo op 29-december 2011, we waren weer in Groningen voor de ctg en echo na afloop de dames daar een goede jaarwisseling gewenst en tot volgens jaar zeiden we nog gekscherend. Nou ja dat volgend jaar werd hem niet, we gingen naar huis, en niet veel later braken mijn vliezen en konden we weer terug naar Groningen. Daar werd 's avonds met behulp van een keizersnee onze dochter geboren. 6 weken te vroeg, 41 cm lang en ze woog 1760 gram. en nu is ze alweer bijna 3 jaar. Ons lief, vrolijk, soms ook dromerig, enthousiast wondertje.