Kietelen met toestemming. Bij ons thuis kietelen we met toestemming van de ander. Kietelen lijkt zo onschuldig en leuk en kinderen schaterlachen tot in den einde. Echter las ik een hele tijd terug iets heel interessants over kietelen.

moedermelk gedichtje

Ik ben uniek. Ik kijk elke dag even in de spiegel. Ik kijk naar mijn ogen. Soms zie ik de wallen, ik zie de lijntjes, ik zie een verloren sproetje. Ik zie de restjes make up nog waar ik te lui voor was om af te halen voor het slapen gaan. Ik knipper en kijk nog eens. Ik zie de kleur van mijn ogen, ik zie mijn neus, mijn rode vlekjes van mijn psoriasis, mijn lippen en mijn dunne lange haren. Ik zie heel veel in een korte tijd en zeg tegen mezelf: Ik ben uniek, niemand is zoals mij. Precies zoals ik is er geen ander. En dat alleen al is heel bijzonder. Ik ben mooi zoals ik ben.

Broer en zus liefde. Onze zoon van 5 en onze dochter van 2 zijn enorm dol op elkaar. Er wordt veel geknuffeld, lieve woordjes uitgewisseld, zoet gespeeld, gedeeld met speelgoed en snoepjes en ze drinken regelmatig uit dezelfde beker, prachtige liefdevolle momenten waar elke moeder (en vader) van gaat smelten. Een band voor het leven, een onvoorwaardelijk liefde naar elkaar.

Pro borstvoeding maar geen anti-flesvoeding. Laat ik beginnen met dat dit geen blog is over wat je wel of niet moet doen maar een verhaal over dat we als mama’s een keuze hebben en dat ik geloof dat iedere mama, als ze op haar gevoel durft te vertrouwen, het beste kiest voor haar en haar kindje. Ik ben pro borstvoeding, maar ik ben geen anti-flesvoeding. Aangezien ik zelf nog nooit flesvoeding heb gegeven aan mijn kinderen weet ik hier ook minder van zeg ik gelijk. In deze blog vertel ik je veelal over borstvoeding en geef ik je informatie die voor mij waardevol waren om mijn keuze te maken. Mocht je meer over kunstvoeding willen weten dan adviseer ik je de makers van kunstvoeding daarover te benaderen.

Laat ik gelijk beginnen met dat ik voor geen goud mijn kinderen zou willen missen. Ze zijn het meest kostbare wat ik in mijn leven heb mogen krijgen, deze blog gaat dus niet over dat ik geen moeder meer wil zijn maar over dat er soms, heel soms een gedachte komt als gevolg van iets anders. Er zijn dus een aantal dagen in de maand dat ik de gedachte heb; 'ik denk dat ik even geen moeder wil zijn'. ‘Zei ze dat nou echt?’ ‘Ja, dat zei ze echt’. De gedachte duurt ook slechts enkele secondes, omdat ik me daarna gelijk schuldig voel over deze gedachte. En nu deel ik hem met jou omdat ik denk ik dat niet de enige ben die deze gedachte of soortgelijke gedachten wel eens heeft. En anders zal ik mij moeten laten opnemen, ben ik bang... ;)