3 jaar geleden
Uniek en mooi op je eigen manier
'maar niemand is perfect' zegt de perfectionist ;)
Ik ben uniek. Ik kijk elke dag even in de spiegel. Ik kijk naar mijn ogen. Soms zie ik de wallen, ik zie de lijntjes, ik zie een verloren sproetje. Ik zie de restjes make up nog waar ik te lui voor was om af te halen voor het slapen gaan. Ik knipper en kijk nog eens. Ik zie de kleur van mijn ogen, ik zie mijn neus, mijn rode vlekjes van mijn psoriasis, mijn lippen en mijn dunne lange haren. Ik zie heel veel in een korte tijd en zeg tegen mezelf: Ik ben uniek, niemand is zoals mij. Precies zoals ik is er geen ander. En dat alleen al is heel bijzonder. Ik ben mooi zoals ik ben.
Niet perfect. Dit klinkt natuurlijk fantastisch en zo voelt het ook als ik die overtuiging ook daadwerkelijk kan voelen op dat moment. Alleen tja, dat lukt mij ook niet elke dag, ik ben mens en ik leer. Er kunnen factoren zijn die dat natuurlijk nadelig kunnen beïnvloeden, denk aan emoties als vermoeidheid, spanningen, angsten, boosheid, verdriet of de invloed van hormonen of pijn etc. Dan zie ik de details minder rooskleurig. In plaats van mezelf dan mooi en uniek te vinden afschuw ik die ellendige psoriasis plekjes, die dunne onhandelbare lange haren, die vreselijke lijntjes, man, ik word echt oud.
De wet van aantrekking. Vervolgens zit ik in een spiraal naar beneden en stoot ik ook nog eens mijn teen, is het wc papier op, zitten er gaten in mijn sokken die ik net aan wil doen, knapt mijn haarelastiekje (noemt men ook wel de wet van aantrekking…) om vervolgens daarna eens lekker te beginnen met een vloek sessie die de overburen kunnen meeluisteren... En als mijn kinderen dat dan ook nog eens horen voel ik mij op het volgende moment ook nog eens een slechte moeder omdat ze van hun grote voorbeeld nieuwe woorden hebben geleerd. Van die woorden waarvan je vaak anderen ouders wel eens hoort zeggen; ‘Nou, wat ze wel niet op school horen he’. Uuhm… echt? Vloekt u nooit thuis beste ouder? Wauw, vertel mij hoe doe je dat, wat is jouw truc?’ (knipoog).
Mindfulness. Goed, dat gezegd hebbende lukt het me wel steeds vaker om te erkennen dat ik het even moeilijk vind. Ik betrap mezelf wel eens op mijn gedachte die ik eigen had gemaakt en zo vastgeroest was: “Ik ben niet goed genoeg”. “Ik ben een slechte moeder”. Maar ik weet nu wel dat dit niet zo is. De vraag die ik gelijk stel als ik deze gedachten heb is; Klopt deze gedachte? En het antwoordt is vrijwel altijd “Nee!” Ik kan dan tegen mezelf zeggen dat ik wel goed genoeg ben of een goede moeder maar dat ik het even moeilijk heb op dat moment. Wat dan voor mij helpt is dan even mindfulness toe te passen. Ik sluit me af, focus mij op mijn ademhaling, doe dit minstens 10x achter elkaar en ik merk dat mijn emoties rustiger worden. Daardoor komt er weer ruimte om logisch na te denken. Ik geloof er namelijk heilig in dat als je geëmotioneerd bent je niet in staan bent geschikte keuzes te maken door het onvermogen om goed na te denken. Ik erken mijn gevoelens wel en zeg tegen mezelf dat dit er gewoon mag zijn en dat ik weet dat het moment over gaat.
Zeg sorry als het niet lukt. En dus soms, soms, lukt mij die mindfulness ook even niet en dan vloek, schreeuw en huil ik alles bij elkaar en dat lucht dan zo lekker op. Alleen is er dan soms wel schade aangericht. Ik heb dingen gezegd die een ander pijn kunnen doen of ik heb mezelf pijn gedaan door tegen een tas aan te trappen. De emmer stroomde over. Voorkomen is beter dan genezen zeggen ze altijd. Maar goed, ik ben niet perfect (zegt de perfectionist). Ik ben wel heel zelfbewust dus ik weet ook dan dat ik excuses zal moeten maken en doe dit dan ook oprecht. Ik voel mij schuldig en zeg dan dat het mij spijt, dat het niet aan de ander lag dat ik mijn emoties op hen projecteerde. Daarmee hoop ik mijn kinderen ook te laten zien dat excuses maken erg belangrijk is als je realiseert dat je gedrag niet oké was.
Mijn eerlijke verhaal gedeeld met jou. Van moeder tot moeder, mens tot mens. Voor meer bewust ouderschap verhalen, quotjes, momentjes volg mij dan verder.
--> Op instagram @kind_als_generatiespiegel
Mijn levensmotto: Haal het beste uit je leven met kinderen als jouw spiegel en ontwikkel jezelf, oordeel niet over de ander, help juist door te luisteren en je kennis en ervaringen te delen.
