Ze had nog steeds niet echt ontlasting gemaakt. Wel beetje van die zwarte drap die er als eerste uitkomt maar hun vonden niet dat het genoeg was. Ze begon veel te spugen want tja vol is vol. Ze zou worden overgeplaatst naar een ander ziekenhuis waar ze meer van darmziektes afwisten. Maar dat was nog niet zo gemakkelijk want dat zat vol. En ons meisje zou al een aantal keren zijn overgeplaatst maar dan ging het opeens weer slechter met haar! Leek alsof ze daar niet weg wilde! En ik eigenlijk stiekem ook niet! Ik had veel vertrouwen opgeboud met het personeel ik durfde mijn belangrijkste en kostbaarste bezit aan hun over te laten. Op een andere plek moest ons meisje en ik weer wennen! Mijn vriend vond dit beetje onzin want ze wisten wel wat ze deden. Maar daar ging het ook helemaal niet om. Na twee weken krijg je een band met die mensen en zij met jou en je kind. 

En de koorts? Dat moeten we nog aan kijken we proberen hem naar onder controlle te krijgen maar tot nu toe heeft nog niet veel effect. Jullie mogen haar voorlopig alleen maar via het luikje aanraken het zijn teveel prikkels om haar nu bij je te leggen. Die kan ze er niet bij gebruiken. 

Sorry maar ik heb niet z'n goed nieuws! Je meisje heeft het moeilijk! Ze ligt weer aan de beademing en heeft koorts! Ook heeft ze nog niet goed gepoept dit lijkt op een maag virus maar ik wil je niet te ongerust maken er komt zo een arts. En ze word natuurlijk niet overgeplaatst vandaag daar is ze te zwak voor. Trannen lopen over mijn wangen ik zat te eten maar heb abrupt geen honger meer. Ze pakt me vast en zegt dat is even schrikken he. Maar ik word vandaag ontslagen uit het ziekenhuis! Jullie kunnen hier in het ronald mcDonald huis blijven. Ppfff oke in iedergeval in de buurt! Alleen waren ze net op dat moment een nieuwe ingang aan het maken van het ziekenhuis naar ronald mcdonaldhuis dus we moesten helemaal buitenom. Normaal geen ramp hoor! Maar wel als je weet dat je vriend dag daarna moet werken en ik dat stuk niet alleen lopen mocht!

Ik naar de couveuse in en denk jeetje! Daar moet ik voor gaan zorgen! Slangetje hier slangetje daar.. beademing allemaal piepen ik raak ik paniek! Zorgen dat haar niks gebeurt! Dat ze veilig is! Dat ze gezond word en blijft! Wat ben ik voor een moeder?! Ik ben er al niet in geslaagd haar veilig en gezond in mijn buik te houden! Laat staan erbuiten! Ik heb helemaal geen moeder gevoel denk ik! Die is niet van mij! Ik kan dat niet!!! 

Ze leggen haar op tafel onder de warmte lamp en onderzoeken haar. Uiteindelijk begint ze eindelijk te huilen! 

Vlak nadat de verpleegster naar buiten was gerent stond ze met drie artsen op de kamer. Ik keek naar mijn vriend met een blik van wat zei ik je. Hij knikt een beetje geïrriteerd dat ik op dit moment mijn gelijk nog moet halen.... 

We komen aan in het andere ziekenhuis. Ook daar kwam ik op de verloskamers terecht. Maar wat waren ze daar lekker rustig! Geen paniek in de ogen ze vertelde me rustig dat ze het nog even gingen aankijken en dat ik me vooral niet druk moest maken! 

In het ziekenhuis moest ik mijn bloedruk en urine nogmaals afgeven. Tot twee keer toe want ze vertrouwde de eerste keer de uitslag niet. Je mag namelijk tot 0.3 % eiwitten in je urine hebben en ik had 0.15%. Ik al uren aan de ctg soms kwam een verpleegster kijken vroeg hoe het ging. Ja prima maar hoe gaat het met de kleine? De komt zo zei ze dan en ging weer weg. Uiteindelijk kwam er inderdaad een arts. We gaan u verplaatsen naar een verloskamer. Uhm, oke maar wat is nu de bedoeling? Ga ik nog naar huis of niet? Nee, u gaat zeker niet meer naar huis niet met de baby in uw buik in iedergeval! BAM!!! Nou fijn dat ons dat op een normale manier verteld word! Die kwam binnen! Want ik zag het niet aankomen dacht ik krijg exta controlles en medicijnen om de bloeddruk te verlagen. Ik moet immers nog ruim 10 welen! Op de verlos kamer kwamen ze nog bloedprikken wat sowieso al een drama is bij maar met al het vocht dat ik vast hield nog lastiger ging. Probeer maar wat te slapen je hebt je rust nodig! Ik kan niet slapen! Ik heb honger! Heb sinds vanmorgen al niet meer gegeten! Sorry maar u krijgt ook nog niks te eten, uw bloeddruk is nog veel te hoog we gaan hem verlagen met magnesium en als dat niet goed gaat word u overgeplaatst naar een ander ziekenhuis wij mogen namelijk pas kindjes halen vanaf 34 weken. Uiteindelijk ben ik toch even in slaap gevallen. Mijn vriend was al thuis geweest om spullen te halen en te gaan eten. En daarna vrij snel weer naar huis gegaan om te gaan slapen. Hij was nog niet lang weg voordat de arts de kamer op kwam en mij wakker maakte met de mededeling dat ik zou worden over geplaatst. Mijn bloeddruk ging mooi omlaag met de magnesium en de rust. Maar de kleine ging het niet goed mee. Hij/zij zakte steeds met de hartslag weg weg. En aangezien er geen plaats is in het medice centrum hier in de buurt word u overgebracht een ziekenhuis dat anderhalf uur rijden is. Bel uw partner maar dat hij direct komt en kan meerijden met de ambulance. Waarschijnlijk word de kleine meteen gehaald. Oke ik nog steeds vrolij bel mijn vriend op die net in bed lag. Kom maar weer terug en licht je ouders maar  in dan bel ik de mijne zelf wel. Dat was ook de eerste keer dat ik zelf belde de andere keren had ik mijn zus laten bellen omdat ik daar gewoon geen zin in had ik was niet ziek! Het komt wel goed!

29+3 weken zwanger en heb controlle bij de vk. Mijn urine word gecontroleerd en zonder veel woorden pakt ze de bloeddrukmeter, voel je je echt goed? Vraagt ze als ze klaar is en gaat zitten. Ja hoor ik voel me prima! Antwoord ik vrolijk. Buiten het vocht dat ik toch al behoorlijk wat maanden vast houd. Ze kijkt me bezorgt aan je bent ziek! Behoorlijk ziek! Je hebt een zwangerschapsvergifteging en moet naar het ziekenhuis ik ga meteen bellen! Kan het niet eerder? Hoor ik haar zeggen en ze kijkt me aan met een blik die ik niet begreep. Ik begreep eigenlijk helemaal niks! Het ging langs me heen alles wat ze zei. Het is pas later terug gekomen. Kan me vaag herrinneren dat ze me vertelde dat het stikje waar ze de urine mee controleren meteen groen werd wat normaal geel wordt. Dus veel eiwitten in de urine. Ook mijn bloeddruk was veel te hoog nog maar te zwijgen over mijn onderdruk. Ik kon pas na vier uur terecht in het ziekenhuis.