Zo hoort het niet te gaan (deel 9)

Ze had nog steeds niet echt ontlasting gemaakt. Wel beetje van die zwarte drap die er als eerste uitkomt maar hun vonden niet dat het genoeg was. Ze begon veel te spugen want tja vol is vol. Ze zou worden overgeplaatst naar een ander ziekenhuis waar ze meer van darmziektes afwisten. Maar dat was nog niet zo gemakkelijk want dat zat vol. En ons meisje zou al een aantal keren zijn overgeplaatst maar dan ging het opeens weer slechter met haar! Leek alsof ze daar niet weg wilde! En ik eigenlijk stiekem ook niet! Ik had veel vertrouwen opgeboud met het personeel ik durfde mijn belangrijkste en kostbaarste bezit aan hun over te laten. Op een andere plek moest ons meisje en ik weer wennen! Mijn vriend vond dit beetje onzin want ze wisten wel wat ze deden. Maar daar ging het ook helemaal niet om. Na twee weken krijg je een band met die mensen en zij met jou en je kind. 

We waren net even bij haar geweest of ja ik was al hele dag bij haar geweest we waren samen even bij haar geweest want mijn vriend had moeten werken. Kom dan gaan we even wat eten. Gaan we dan nog even kijken. Ik krijg het eten voor me gezet en mijn telefoon gaat.  Ik neem op en schrik want die stem ken ik onderhand wel! Hallo? Ja antwoord ik schor. Mijn vriend kijkt me bezorgt aan want ziet en hoort meteen dat ik geschrokken ben. Niet schrikken! Tja dat is al telaat! We gaan haar vandaag overplaatsen! En een van jullie mag meerijden. Zonder twijfel dat ik dat ga zijn natuurlijk! Over een half uur gaat het gebeuren lukt dat? Ja dat lukt wel zal wel moeten! Ga jij maar na het eten meteen naar haar toe dan regel ik het wel in het ronald mc donaldhuis en alles maak je daar maar niet druk om! Dan zie ik je wel in het andere ziekenhuis. 

Ons meisje word klaar gemaakt om mee te gaan in de ambulance. Een veepleegster gaat ook mee om de overdracht te doen. En om ons meisje goed in de gaten te houden. Het is ook nogal wat voor zo'n kindje. Maar eigenlijk doet ze het heel goed onderweg. Een aantal dipjes heeft ze wel maar het is te doen. In het andere ziekenhuis komen we op een grote zaal ik dacht meteen nee wat is dit? Alles rent doorelkaar en niemand ziet ons staan! Ik kijk de verpleegster aan met een blik van neem ons aub weer mee terug!