Zo hoort het niet te gaan (deel 8)

En de koorts? Dat moeten we nog aan kijken we proberen hem naar onder controlle te krijgen maar tot nu toe heeft nog niet veel effect. Jullie mogen haar voorlopig alleen maar via het luikje aanraken het zijn teveel prikkels om haar nu bij je te leggen. Die kan ze er niet bij gebruiken. 

Wat ga je doen? Ik ga ze bellen kijken hoe het met ons meisje gaat. We zitten op de kamer in het Ronald MCDonaldhuis. We zijn nog wel bij haar geweest maar voordat ik ga slapen wilik nog even weten hoe het gaat. Er is niks verranderd! Gaat u nu maar lekker slapen! U heeft uw rust ook hard nodig! Tja ging dat maar zo gemakkelijk...  iedere keer als ik dienacht wakker word en dat was best vaak, bel ik om te vragen hoe het gaat. Ze gaat iets beter word me s morgens verteld. Mijn vriend moet al vroeg op om te gaan werken. Ik bedenk me om ook op te staan en naar mijn meisje te gaan. Maar hij bied aan om zelf even te gaan en dat hij me wat laat weten. Want hoe kom ik dan weer terug ik kan dat stuk niet zelf lopen en kan ook niet daar blijven want ik moet mijn rust pakken. De koorts is iets gezakt en ze heeft minder vaak een dipje (dat de hartslag daald) niet meer om de 30 seconden maar om de minuut. Dit klinkt natuurlijk heel raar dat we daar blij mee waren! Maar het was weer een vooruitgang! Daarna kon ik niet meer slapen en ben maar wat tv aan het kijken. Daar gaat de telefoon. De afdeling! Mijn hart klopt in mijn keel. Ja hallo? Niet schrikken! Wilde alleen vragen of we haar al mogen verzorgen of dat je dat zelf wil doen. Ik weet niet hoelaat mijn moeder komt dus doe het maar alvast. Dan maken we straks een afspraak waneer we het samen doen. Maar hoe gaat het verder met haar? Ze gaat goed vooruit als ze zo door gaat gaan we vanmiddag proberen zonder beademing. Maar ze heeft nog steeds niet gepoept. We geven haar zo weer een clisma. Ze heeft er al een aantal gehad maar nog geen effect gehad. Dus voorde rest is het nog even aankijken.