Zo hoort het niet te gaan (deel 2)

In het ziekenhuis moest ik mijn bloedruk en urine nogmaals afgeven. Tot twee keer toe want ze vertrouwde de eerste keer de uitslag niet. Je mag namelijk tot 0.3 % eiwitten in je urine hebben en ik had 0.15%. Ik al uren aan de ctg soms kwam een verpleegster kijken vroeg hoe het ging. Ja prima maar hoe gaat het met de kleine? De komt zo zei ze dan en ging weer weg. Uiteindelijk kwam er inderdaad een arts. We gaan u verplaatsen naar een verloskamer. Uhm, oke maar wat is nu de bedoeling? Ga ik nog naar huis of niet? Nee, u gaat zeker niet meer naar huis niet met de baby in uw buik in iedergeval! BAM!!! Nou fijn dat ons dat op een normale manier verteld word! Die kwam binnen! Want ik zag het niet aankomen dacht ik krijg exta controlles en medicijnen om de bloeddruk te verlagen. Ik moet immers nog ruim 10 welen! Op de verlos kamer kwamen ze nog bloedprikken wat sowieso al een drama is bij maar met al het vocht dat ik vast hield nog lastiger ging. Probeer maar wat te slapen je hebt je rust nodig! Ik kan niet slapen! Ik heb honger! Heb sinds vanmorgen al niet meer gegeten! Sorry maar u krijgt ook nog niks te eten, uw bloeddruk is nog veel te hoog we gaan hem verlagen met magnesium en als dat niet goed gaat word u overgeplaatst naar een ander ziekenhuis wij mogen namelijk pas kindjes halen vanaf 34 weken. Uiteindelijk ben ik toch even in slaap gevallen. Mijn vriend was al thuis geweest om spullen te halen en te gaan eten. En daarna vrij snel weer naar huis gegaan om te gaan slapen. Hij was nog niet lang weg voordat de arts de kamer op kwam en mij wakker maakte met de mededeling dat ik zou worden over geplaatst. Mijn bloeddruk ging mooi omlaag met de magnesium en de rust. Maar de kleine ging het niet goed mee. Hij/zij zakte steeds met de hartslag weg weg. En aangezien er geen plaats is in het medice centrum hier in de buurt word u overgebracht een ziekenhuis dat anderhalf uur rijden is. Bel uw partner maar dat hij direct komt en kan meerijden met de ambulance. Waarschijnlijk word de kleine meteen gehaald. Oke ik nog steeds vrolij bel mijn vriend op die net in bed lag. Kom maar weer terug en licht je ouders maar  in dan bel ik de mijne zelf wel. Dat was ook de eerste keer dat ik zelf belde de andere keren had ik mijn zus laten bellen omdat ik daar gewoon geen zin in had ik was niet ziek! Het komt wel goed!