Profiel
Posts
(6)
2 jaar geleden
Waarom doe ik zo?
Daar zit ik dan weer, geïrriteerd en vermoeid op de bank. Het is de zoveelste avond dat het 'feest' is en Noëlle dus besluit niet te gaan slapen. Ik wil gewoon even op de bank zitten, tv kijken, gewoon tijd voor mezelf. Mentaal gaat zo'n situatie niet goed, want ik word alleen maar gefrustreerd en geïrriteerd. Dit wil ik helemaal niet en toch gebeurd het, maar het voelt zo slecht. Op zo'n moment voel ik me dan ook echt een slechte moeder. Ik mag toch zo niet denken? Ik ga toch ook weleens later naar bed of ben niet moe? Waarom moet ik dan zo reageren als ze moet huilen met het naar bed gaan? Geen idee maar het gebeurt wel. Hetgeen waar ik achteraf dan het meest spijt van heb is dat ik boos kan reageren op haar, terwijl ze vaak op dat moment juist alleen een knuffel nodig heeft. Na die boosheid komen de tranen bij mij en zeg ik haar hoe het mij spijt, dat ik niet zo boos moet reageren. Ik kan mezelf wel schieten op dat moment terwijl ik ook wel weet ik ben ook maar een mens.
