Het is al weer een hele tijd terug dat ik een blog geschreven heb (Nou ja echt een blog over hoe het Mink en mij gaat. Dus die van vorige week telt even niet mee) Toen Mink een tijdje terug weer in het ziekenhuis lag vond ik het erg fijn over veel ervaringen van andere moeders te lezen en moest ik in eens weer aan Mamaplaats denken. Dus is hier na een lange tijd er niet aan gedacht te hebben (en vervolgens toen ik het bedacht ook een lange tijd mijn wachtwoord te zijn vergeten) weer een blog!

Heel veel mensen hebben zo hun menig over tienermoeders. En veel mensen hebben ook kritiek. Hoe kunnen ouders het goedkeuren dat hun kind zwanger raakt, als je zo onverantwoordelijk bent om zwanger te raken dan kun je nooit verantwoordelijk genoeg zijn om voor een kind te zorgen. Mensen, vaak moeders, die zelf weten hoe het moet en van mening zijn dat tienermoeders dat absoluut niet doen!

Als je deel I nog niet hebt gelezen (of het niet meer weet want het is al een tijd geleden dat ik die schreef) dan kun je hem hier vinden. Deel I: http://www.mamaplaats.nl/blog/een-druk-emotioneel-...

Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat ik mijn laatste blog schreef. De wil was er wel maar de tijd niet. Een opgroeiende baby, een studie en werk. En toch heb ik nu de tijd weer gevonden om er weer te schrijven over wat er allemaal is gebeurt het afgelopen jaar!

((Ik heb geen idee in welke categorie ik dit moet plaatsen?!))

Nu mijn kindje groter word merk ik dat ik het moeilijker vind om het bezig te houden. Hij beweegt nu ook steeds meer en ik kan hem niet meer alleen op een kleedje leggen met een knuffel.

Toen Mink eindelijk thuis was moest ik nog erg wennen. Ik moest flesjes leren maken, luiers verschonen. Maar alles kwam langzaam in zijn ritme. Ik leerden mijn schoolwerk te combineren met een kind. Huiswerk maken met een kind naast je en ik kon steeds meer met een hand. Ik was echt blij dat alles zo goed ging. Ik droom al sinds ik klein ben van mamma zijn en was altijd heel erg bang dat ik een slechte moeder zou zijn die haar kinderen liet vallen enzo. Maar met Mink ging alles goed. Ik was echt gelukkig!

Na dat ik besloten had Mink niet te laten  opereren viel ik in een soort gat. Mink lag nog steeds in het ziekenhuis, mijn moeder moest elke dag werken en ik zat helemaal alleen thuis. (Voor de mensen die het niet weten, ik had ik overleg met school besloten een jaar niet naar school te gaan. Ik zou thuis al wel wat aan school doen zo dat ik volgend jaar school met een kindje kon combineren. Dan had ik al voor kennis en zou ik een dag school en dan huiswerk makken met een kind beter aan kunnen. Dat was het plan...)

Op 8 augustus om precies 8 over 8 is hij geboren! Mijn lieve, mooie en kleine zoontje; Mink!