Ik zou het echt wel vertellen tegen je vriendinnen. Hoe langer je wacht, hoe groter het taboe wordt. Hoe moeilijk het ook is, met een geheim wil je toch ook niet leven? Veel sterkte.

Waarom mag niemand het weten? je hoeft je toch niet te schamen ofzo?!

Ik was inderdaad erg blij met de steun van mijn moeder ze is heel erg goed in dingen voor mij relativeren, zeker aangezien ik nog wel eens in de stress schiet. En ze helpt me ook super en blijft altijd erg rustig. Maar ik had idd geen steun aan mijn vriendinnen omdat ik het ze niet had verteld, het was ook niet makkelijk want soms dan had ik een dag dat ik wist dat er een uitslag kwam, goed of niet goed. En dan was ik dus erg afwezig en gespannen maar ze wisten en snapte het dan niet. Dat zorgde ook vaak voor onbegrip en irritaties.

hoi belle wij hebben voor dezelfde keuzen gestaan bij bradley (de 2 geboren van de 2ling) ze hebben hem eerst behandelt met ibrufen waarschijnlijk heb jij ook voor deze keuze gestaan wij wauwde alles doen om hem beter te maken achteraf is dit niet goed gebleken de ibrufen heeft een gaatje in zn darm gemaakt waardoor hij geopreerd moest worden even later werd ons ook de keuze gesteld om te opereren wij hebben gezegd dit wel te doen maaar omdat hij al 2 operaties had gehad zou hij dit niet overleven en hebben de dokters de behandeling gestaakt ik hoop dat het goed gaat met mink! groetjes