11 maart 2021. 10.00 uur. Inmiddels vol aan de bloedverdunners, lig ik op bed met Liva en heb op deze dagen echt teveel tijd om na te denken. Maar denken, dat is een hele goeie, dat gaat niet zoals verwacht. Mijn hoofd voelt als watten, ik ben zooo moe, normale handelingen uitvoeren lukken niet (hoe moet ik mijzelf ook alweer wassen, pak ik eerst de zeep of ga ik eerst onder het water staan), een simpele lijst onthouden lukt niet, als iemand tegen mij praat, komen de woorden niet binnen. Wat moet Liva vandaag aan? Een half uur later sta ik nog voor haar kast. Oke, iemand lacht, dan ga ik ook maar lachen. De pijn in de rug is al een beetje aan het afzwakken maar ik durf en kan nog niet plat liggen zonder veel steken te krijgen.

21 februari 2021. 12.30 uur. Na thuiskomst van het ziekenhuis kan het echte genieten beginnen. Nog een beetje onwennig, kijk ik naar mijn dochter; wauw ze is er echt! De kraamzorg is inmiddels gearriveerd en ik word naar bed gesommeerd. Liva mag met mij mee naar boven en samen liggen we op bed, allebei bijkomen van het hele avontuur. Poeh, wat ben ik toe aan slaap! Het duurt dan ook niet lang voordat we allebei in slaap vallen. Echter duurt dit slaapje niet lang; hoor ik nou mijn dochter huilen? Ja, het moederinstinct staat aan! De kraamverzorgster en mijn vriend Björn komen boven en gaan Liva verschonen, wat een lief gezicht!

Donderdag 18 februari 2021. 04.00 uur.