Bevallen, extreem vermoeid en met spoed naar het ziekenhuis: deel 2

21 februari 2021. 12.30 uur. Na thuiskomst van het ziekenhuis kan het echte genieten beginnen. Nog een beetje onwennig, kijk ik naar mijn dochter; wauw ze is er echt! De kraamzorg is inmiddels gearriveerd en ik word naar bed gesommeerd. Liva mag met mij mee naar boven en samen liggen we op bed, allebei bijkomen van het hele avontuur. Poeh, wat ben ik toe aan slaap! Het duurt dan ook niet lang voordat we allebei in slaap vallen. Echter duurt dit slaapje niet lang; hoor ik nou mijn dochter huilen? Ja, het moederinstinct staat aan! De kraamverzorgster en mijn vriend Björn komen boven en gaan Liva verschonen, wat een lief gezicht!

24 februari 2021. 11.00 uur. Ik ben naar beneden gegaan om te kijken hoe het met de rest van de wereld gaat. De kraamverzorgster is druk aan het schoonmaken en Björn is Liva aan het knuffelen. Ik ben de trap afgelopen maar wat ben ik bekaf! Ik denk nog; dit zal er wel bijhoren, ze zeggen toch wel dat een bevalling net zo zwaar is als een marathon lopen? Dit was dan wel een marathon waarbij je 10x onderuit ben geschopt, onder water bent gedrukt om met het laatste beetje adem weer boven te komen en vervolgens over de finish heen struikelt met je hoofd in de modder. 

28 februari 2021. 11.00 uur. Het is de laatste dag van de kraamverzorgster, wat een topper was dat! Ze meet voor de laatste keer mijn pols en controleert of het daar beneden allemaal goed gaat. Ze merkt dat ik snel buiten adem ben, maar ook zij verwacht dat dit door de bevalling en de extra kilo's komt. We maken er nog een grapje over. 

4 maart 2021. 12.30 uur. We hebben het een alweer een paar dagen zelf mogen doen, als versgebakken ouders. Een wolk van een baby, echt een heerlijk meisje. De nachten zijn natuurlijk wel wat minder, maar dat nemen we voor lief. Ik merk aan mijzelf dat ik dan wel degelijk veel minder energie heb. Maar ach, net bevallen, weet ik veel! De huisarts wil vandaag op kraambezoek komen, zo doen ze dat in een dorp. Zo gezegd, zo gedaan, de huisarts stond om 12.30 uur op de stoep. Hij overhandigt een kraamcadeautje en we kletsen even gezellig. Wanneer hij weer op staat en vraagt of hij verder nog ergens mee kan helpen, geef ik aan dat ik wel een beetje last heb van druk op de borst, beetje benauwd ben, conditie heb van een schildpad en steken in mijn rug alsof ik Liva te lang heb vastgehouden. Hij haalt de artskoffer uit zijn auto en controleert bij mij alle vitale functies. Deze lijken goed te zijn. Hij geeft aan dat indien ik mij niet beter voel, bij hem op de praktijk mag langskomen voor verdere controle. We nemen afscheid en verwachten hem binnenkort niet weer te zien.

8 maart 2021. 08.00 uur. Het is inmiddels alweer 4 dagen later. Ik bel naar de huisarts of ik toch nog langs mag komen. De klachten zijn helaas niet minder geworden, eerder erger. 

09.30 uur. De huisarts meet alles op, waaronder mijn bloeddruk, hartslag en saturatie. Ik mag weer gaan zitten op de stoel en hij kijkt mij ernstig aan. "Ik vermoed dat je een longembolie hebt, je gaat nu per direct naar het ziekenhuis". Nu zou je denken: wauw klap in het gezicht! Maar nee, op dit moment denk ik alleen maar: ach het zal wel niet, dat valt allemaal wel mee! Niet beseffende wat de ernst van de situatie was.. 

10.00 uur. Aangekomen bij de spoedpost op het ziekenhuis, werden Björn en ik in de isoleerruimte gezet, aangezien mijn klachten ook wel eens corona zouden kunnen zijn. Na het welbekende staafje in de neus, wordt er bloed afgenomen en een longscan gemaakt. Zodra duidelijk is dat het geen corona is, word ik met het bed naar een andere ruimte gebracht voor een CT scan. 

14.00 uur. De longarts komt binnen en gaat op de stoel zitten. "We hebben meerdere testen gedaan en er is uitgekomen dat je 2 grote longembolieen hebt bij je linkerlong". Ze pauzeert even.. "hoe komt dit bij jou binnen nu je dit weet?" Ik hoor wat de longarts zegt maar het lijkt alsof mijn emoties zijn uitgeschakeld, ik heb er dan ook geen gevoel bij. Ik krijg per direct bloedverdunners toegediend en ik mag met bloedverdunners naar huis. Mijn schoonouders hebben onverwachts hun eerste oppasdag al gehad en staan ons op te wachten met Liva. Thuis google ik wat longembolieen precies zijn: een bloedprop in de longen, wat zorgt voor de afsluiting van de longslagader, welke zelfs fataal kunnen zijn als je er te laat bij bent. Oke, ik moet niet meer gaan googlen!

Benieuwd naar hoe het afloopt? Het wordt vervolgd.