Een paar maanden geleden ging ik naar de huisarts. Ik had het gevoel alsof ik met alles tegen een muur op liep. Ik maakte niks af, banen die maar van korte duur waren en mijn verleden wat parten speelden. Ik heb m'n hele verhaal gedaan. Alles kwam aan bod: pesterijen, (seksueel) misbruik, angsten, emoties etc. Ze vond mij dapper en verwees me door naar een therapeut binnen de praktijk. 

Het was net na sinterklaas. Ik kwam langs bij m'n beste vriendin voor een bak koffie. Ze vertelde dat haar kinderen de waterpokken had. Ik vond het zielig, ik kan van mezelf nog herinneren dat ik er veel jeuk van had. Toen kwam het. Of ik de kinderen de volgende keer meenam, dan werden ze aangestoken en hadden ze dat ook weer gehad. Was ze gek geworden?! 

Ik ben trots op ons huis. We hebben een groot huis, open keuken, mooie badkamer met bad en een redelijk grote tuin. En dat voor een huurwoning, ik ben er blij mee. Ik was nog gelukkiger geweest als ik eens wist hoe ik het huishouden nou eens goed en normaal kon doen zeg maar. 

Ik was 6 jaar toen mijn moeder overleed. Daarna woonde ik bij mijn vader die al redelijk oud was. Hij was al 50 toen ik geboren werd dus dat is een groot leeftijdsverschil. Een verschil wat ik als kind goed heb gemerkt. Het leidde tot veel problemen. Er was weinig begrip, geduld en hij was enorm beschermd. Ik mocht weinig en toen ik in de puberteit kwam gaf dat veel problemen. Ik stal, ik toonde geen en ook school was 3x niks. Toen ik 18 was overleed mijn vader. Inmiddels ben ik nu 25.