Het klinkt zo cliché wat gaat de tijd toch hard.. Ik blijf het maar zeggen en herhalen maar inderdaad de tijd gaat hard! In mijn zwangerschap vertelde iedereen mij elke keer:"wacht maar tot je kindje er is dan gaat het zo hard geniet er lekker van want voor je het weet zijn ze groot!" Dat ging mij eerlijk gezegd het ene oor in en het andere oor weer uit want ja dat zal wel en veel harder als nu kan het toch niet gaan? Nou dat bleek al gauw een vergissing! De eerste maand werd ik al gauw met de neus op de feiten gedrukt de tijd ging inderdaad hard maar dan ook erg hard! En zo bleef het elke maand maar gaan, nu zijn we bijna bij zijn eerste verjaardag! Met gemengde gevoelens leef ik uit naar die dag zijn dag! Aan de ene kant vind ik het zo moeilijk mijn kleine lieve baby die dan geen baby meer is maar aan de andere kant gaat hij steeds meer doen en begrijpen wat dan ook wel weer erg leuk is! Toen hij net geboren was vond ik hem groot een lekkere  knuffelbeer maar als ik nu zijn foto's terug kijk was hij toch echt een lief klein poppetje en nu, ja nu is hij die echte grote lekkere knuffelbeer! Wat krijg je toch ontzettend veel liefde van zo klein ventje en wat is het heerlijk om je eigen kindje vast te houden te voelen te kroelen en te ruiken! Alles maar dan ook alles is fijn! Hoe verliefd je op je eigen kindje bent het is een geweldig gevoel! Bijna een jaar, kon de tijd nog maar even stil blijven staan en nog heel even van deze geweldige baby tijd genieten want ja dat is inderdaad zo voorbij! Nu hoor ik ook bij de mama's die tegen iedereen die zwanger is zegt : "geniet er maar lekker van de tijd gaat zo snel voor je het weet zijn ze groot!" En waarschijnlijk gaat dat bij hun ook het ene oor in en het andere oor weer uit!

Justin is net 4 maanden, en alweer 8.9 kilo en 70 cm! Terwijl hij alleen Pepti als voeding krijgt!

Woow, wat gaat het hard! Me lieve Justin alweer meer dan 3 maanden! Hij werd 28-01-2012 geboren hij was toen 4110 gram en 53 cm, nu 3 maanden later is hij al 8 kilo en 68 cm,(kleding maat 74 anders past zijn buik er niet in)  het is echt een reusje! Baby is hij alleen de eerste paar dagen geweest! Ondertussen heeft hij al 2 keer zijn prikjes gehad en dat ging reuze goed.

28 januari om 16:09 is onze zoon Justin geboren, hij woog 4110 gram en hij was 53 cm lang. Hij is geboren in het ziekenhuis en het eerste nachtje bleven we daar slapen omdat ik nog niet kon plassen. De volgende ochtend om half 10 mochten wij lekker naar huis en een half uur later stond onze kraamhulp aan de deur. Een hele aardig gezellige vrouw waar we heel erg blij mee waren. Spannend was het allemaal voor het eerst verschonen, de baby in bad doen, temperatuur meten etc. en hij hield zich al goed warm, buiten was het ijskoud en sneeuwde het een beetje.

27 januari 2012 was ik uitgerekend, 40 weken zwanger en nog steeds me dikke buik niet zat, natuurlijk was ik wel heel nieuwsgierig hoe onze kleine man eruit ging zien maar toch mocht het van mij nog even duren! Overdag gezellig bij een vriendin langs geweest, en daarna nog bij iemand op kraamvisite en savonds naar de supermarkt daar kwam ik mijn vriendinnen tegen die toch nog even een foto van me wouden maken aangezien ik op ontploffen stond! Savonds rond een uur of 11 gingen mijn vriend en ik lekker naar bed want ik was erg moe, ik had kriebels in me buik en ik zei: morgen zijn we ouders ik weet het zeker! Nou we praatte nog een beetje na en rond 12 uur viel ik in slaap. Een half uur later (00:30) voelde ik iets lopen, ik dacht het zal toch niet?? Ik stond op en flatsj heel veel en dan ook echt heel veel vruchtwater het bleef lopen! De zenuwen gierde door me lijf! Even gedouched maar het hielp niet veel want het bleef nog stromen, mijn vriend ging lekker terug naar bed en ik was zo zenuwachtig dat ik toch echt niet meer kon slapen! Ik ben op de bank gaan zitten en wachten tot de weeen zouden komen.. rond half 5 kreeg ik een beetje krampjes.. ik dacht wauw als dit het is ben ik echt de gelukkigste vrouw op aarde.. al gauw werd het heftiger om half 7 belde ik de verloskundige en een kwartier later stond ze op de stoep.. Op naar boven kijken hoever het was.. spannend! Eenmaal boven bleek ik nog maar 1 cm te hebben.. balen zeg! Ik had toch stiekem gehoopt dat het al veder gevorderd was.. nou goed we spraken af dat ze kwart voor 11 weer langs zou komen. In de tussen tijd weer even gedouched maar dat was niet prettig ik had zo’n ontzettende pijn!! Kwart voor 11 was de verloskundige er.. en had ik nog maar 3 cm! Oo ik vond het veelste sloom gaan, gelukkig mochten we gelijk door naar het ziekenhuis. Daar werden de weeen steeds heftiger en heftiger 12:00 had ik 5 cm.. ik moest aan de CTG en een half uur later kreeg ik een prik in me been, waardoor ik tussen de weeen wegzakte.. Rond kwart voor 3 kreeg ik heel erg persdrang ik moest toch echt persen maar het mocht nog niet want de verloskundige was nog in een andere kamer.. een kwartier later kwam ze eindelijk terug en bleek ik volledige ontsluiting te hebben wat was ik blij ik mocht persen! helaas duurde het voor mijn idee heel erg lang omdat het hoofdje steeds terug ging maar om 16:09 was dan eindelijk onze prachtige zoon geboren: Justin Fernando!

18 juni, donderdagavond